Vanochtend kunnen we het rustig aan doen, en als ik wakker wordt zie ik dat de vlucht nog eens 2 uur vertraging heeft. Dit betekend dat we pas om 13:00 op het vliegveld hoeven te zijn. We slapen nog even, eten op ons gemak en zitten nog even lekker buiten in de zon. Als het tijd is checken we uit en maken ons op voor de laatste rit deze vakantie in de huur auto. We zitten vlakbij het vliegveld en het is een kleine 15 minuten rijden, we zijn er snel.
We leveren de auto in en gaan naar het vliegveld, staan in de rij om bagage af te geven maar dan blijkt dat we eerst ergens anders een label moeten printen. Dit doen we en geven de koffers af, dit gaat heel snel. Wat tegenvalt is de rij voor de security, die is best lang. Maar we hebben priorij status dus mogen in een andere rij staan en zijn binnen 5 minuten er doorheen.
We eten op ons gemakje wat, kijken nog even door de winkels heen en halen de laatste Starbuck van deze vakantie. Dan is het tijd om naar de gate te gaan. Als we in mogen checken zitten we snel in het vliegtuig en met een kleine extra vertraging zijn we op weg.
Bij aanvang van de vlucht krijgen we een glaasje champagne en tijdens het vliegen eten en drinken we wat en we proberen wat te slapen (wat altijd lastig is in een vliegtuig). De vlucht is bijzonder rustig en we landen na 8.5 uur.Bij de douane zijn we bijna de eerste en de koffer is er ook snel. Vin en Ilka halen ons op en om 12:00 zijn we weer thuis. Het was geweldig! Aan alles komt een einde maar we hebben een hele mooie reis om op terug te kijken.
Vanochtend vroeg op, 6:30 de wekker gezet. We pakken alles in en gaan om 7 uur ontbijten in het hotel. Ontbijt is netjes verzorgd, voldoende keuze en we eten op ons gemak. Nat het eten de laatste spullen in de koffer en de auto ingeruimd. We rijden rond 7:30 weg, eerste stop is Paradise Inn Visitor Center. Dit is iets meer dan 1 uur rijden. Deels gaan we door Steves Canyon. Deze is maandag tot donderdag dicht ivm wegwerkzaamheden. Nu het zaterdag is, is hij gewoon open. De weg is op sommige punten wel slecht omdat ze asfalt aan het verwijderen zijn, ook is er 1 stop met een verkeerslicht. Uiteindelijk zijn we rond 8:40 bij Paradis inn, de parkeerplaats is al vol dus we zoeken en vinden een alternatief 200 meter verder op (of eigenlijk eerder). Er komen steeds meer autos aan en ook in de berm wordt nu volop geparkeerd. Het is zaterdag en schitterend weer dus druk.
We lopen eerst naar het Visitor center en halen een trails map. Vandaag gaan we naar Seattle en we kiezen ervoor om ook nog even de outlet te doen en naar downtown te gaan. Dus alleen 2 korte wandelingen vandaag. We starten met Nisqually Vista trail. Een goed geasfalteerd pad dat licht stijgt en daalt. Het biedt op sommige punten een mooi uitzicht op Mt Rainier.
Na deze trail lopen we weer naar het visitor center en lopen daar nog even Myrtle Falls. Een kleine waterval waarbij het mooie is dat je zowel de waterval als Mt Rainier ziet.
Na deze 2 korte wandelingen zijn we klaar. Conclusie is dat we het leuker vinden o, de wat langere trails te doen. Minder druk en mooier uitzichten en meer echt in de natuur. Hier zou je perfect Panorama Point of de Skyline trail kunnen (misschien wel moeten) doen. Misschien een volgende keer J.
Als we wegrijden is het enorm druk, het verkeer wordt omgeleidt naar de Picnic Area, wat een autos komen er nog aan. Het is 10:15, duidelijk te laat om op zaterdag te komen. We zetten alles in de auto en manouvreren ons uit de plek. Er staat iemand 10 cm achter mij en 5 cm voor mij. Gelukkig gaat het zonder botsen en we rijden weg, We gaan naar Seattle maar doen toch nog even reflection lake, dit is 5 minuten rijden en hebben we vanochtend overgeslagen om op tijd bij de parkeerplaats te zijn.
We parkeren de auto en lopen eerst naar links, hier is de reflectie in eerste instantie niet super door de wind. Als we verder naar links lopen is het water rustiger en ziet het er super mooi uit! We maken wat fotos en lopen dan terug naar de weg en gaan ook nog even naar het overzichtspunt vanaf de parkeerplaats. Ook hier veel wind dus het mooiste was linksaf.
We rijden rond 11 uur weg en komen volgens de navi om 13:18 aan bij het hotel (vlakbij het vliegveld). Onderweg is het niet perse druk maar het rijdt onrustig en niet altijd door Om 12:30 stoppen we even en eten we wat bij Wendys. We rijden na een half uurtje weer weg, tanken nog even en gaan dan weer verder. Het blijft onrustig en druk rijden. Als we om 14:00 bij het hotel komen is onze kamer niet klaar maar kunnen we wel onze spullen achterlaten. Dat is fijn, we gaan nog even naar een outlet en naar downtown en dan zijn we in ieder geval onze waardevolle spullen kwijt.
Het rijden naar de outlet is iets meer dan een uur Grotendeels over de 410 noord, deels door Everett en deels over de I5. Alle wegen zijn druk, het rijdt anders dan in de gebieden waar we geweest zijn en bijna geen verkeer is. Uiteindelijk komen we er wel. Het is druk! We vinden een plek maar het valt een beetje tegen.
Na eenuur of 2 zijn we klaar en rijden we naar de Space needle. Terug ook druk, rommeling en file. We parkeren op een steenworp afstand van de Space needle. We gaan er niet in maar wel leuk om te zien. Het is etenstijd en we lopen een kleine 20 minuten naar The Cheesacake Factory, Geeft ook de tijd en ruimte om de stad een beetje te verkennen. Als we aankomen blijkt er een wachttijd van 1:45 – 2:00 uur te zijn…. We nemen de cheesecake maar mee en eten deze bij de Needle op.
Bij de Space Needle eten we de cheesecake, lopen een rondje over het terrein en de giftshop en gaan dan weer naar de auto. We rijden naar hotel, tanken een laatste keer en checken in en pakken de koffer in. Morgen vliegen we terug. Het was geweldig!
Vandaag ging de wekker om 6:40. We staan op en eten op onze kamer het traditionele Cornflakes ontbijt. Er is wel ontbijt in het hotel maar we eten toch maar onze eigen dingen op (kunnen het ook niet meenemen en weggooien is zonde). Om 7:50 zitten we in de auto en zijn we op weg. Eerste stop is Sunrise Point. Dit is een uurtje rijden vanaf het hotel. De weg is rustig en we rijden vlot door. Op de weg naar Sunrise point heb je de toegangscontrole, hier is het iets drukker. Onze America The Beautifull pass is hier ook geldig, als je een dagkaartje koopt ben je USD 30 kwijt voor een dag. Er zijn 2 poortjes open, we nemen de rechter deze gaat iets sneller dan links. Als we er doorheen zijn rijden we achter 2 autos aan, dit gaat iets langzamer maar we genieten van het uitzicht.
Rond 8:50 rijden we de parkeerplaats op bij het Sunrise Visitor center. Het is een hele grote parkeerplaats maar erg druk al. We hebben wel eenvoudig een plekje en parkeren de auto. We doen de wandelkleding, vest (het is strak blauw en zonnig, maar ook 6 graden) en shoenen aan. We doen eerst een sanitaire stop, het dames toilet wordt schoongemaakt en is nog zeker een half uur dicht. Alle dames moeten op 1 toilet, dat duurt dus even. Ik ga bij de heren en na een kleine 20 minuten is de sanitaire stop ook gedaan. We kunnen beginnen aan de wandeling. We doen de Freemont mountain Lookout trail, deze is een kleine 9 kilometer en stijgt ruim 350 meter. Is een van de intensieve trails.
De start is al veel klimmen, we doen het rustig aan. Er zijn zeker meer mensen maar de drukte valt nog mee. Je hebt op de parkeerplaats en gedurende de wandeling een mooi uitzicht op Mount Rainier berg. Tijdens het stijgen loop je langs een schuine afgrond maar het eerste stuk is het nergens echt heel spannend (voor mij). Na een aantal kilometer komen we aan bij de eerste stop, Frozen lake. Ook al is het meer niet meer bevroren er is nog heel veel sneeuw aan de kant die het meer voedt met water. Heel mooi!
We lopen door en slaan rechtsaf, er gaan meerdere trails (links, rechtdoor) maar wij gaan dus recht. Nu gaan we serieus aan de klim. De afrond wordt steeds dieper maar het pad is best breed dus het gaat nog steeds goed. Uitzicht is heel mooi, op de berg maar ook de vallei en de bergen eromheen. Het weer is schitterend, strak blauw! Temperatuur wordt steeds beter. Na een aantal kilometer klimmen gaan we de bocht om en dan moeten we nog een laatste stuk rechtdoor. Dit is ongeveer 1 kilometer, Ing doet het laatste stuk naar e lookout toren. Vroeger gebruikt door de brandweer om de omgeving in de gaten te houden voor branden die uit kunnen breken maar nu niet meer gebruikt. Na een uurtje is ze terug. Uiteindelijk is het uizicht niet heel anders dan waar ik gestopt ben, maar wel leuk om geweest te zijn.
De terugweg gaat goed, voornamelijk naar beneden dus dat is fijn. Het wordt steeds drukker (het is rond 11:30 als we naar beneden gaan). We maken nog wat foto stops en lopen naar de auto. Als we op de parkeerplaats aankomen is het heel druk met autos die aan het cirkelen zijn op zoek naar een plekje. Het kan dus inderdaad heel druk zijn! We halen de pizza leftovers uit de koelbox en een colaatje en eten deze bij een leuke picnic plaats op. Het is ondertussen bijna 13:00 als we klaar zijn en naar de auto gaan. We rijden naar de volgende wandeling, Naches Peak Loop trail, deze is een kleine 6 kilometer en stijgt 200 meter. Als we wegrijden dan zien we langs de weg, tot een kleine 1,5 kilometer ver, dat er autos geparkeerd staan. Een tip is dus om of vroeg te komen of laat in de middag maar niet rond 11 – 12 uur.
We zijn rond 13:40 bij de volgende wandeling, maken ons klaar voor vertrek en starten om 13:50 aan de wandeling. We doen hem, op aanraden van alltrails, met de klok mee. Uiteindelijk blijkt dit zeker de juiste keuze, je hebt in de tweede helft namelijk mount rainier veelvuldig en lang in beeld. Loop je de andere kant om dan zie je dit dus niet tenzij je jezelf omdraait.
Ook deze wandeling is best pittig, de eerste 2,5 – 3 km stijg je voornamelijk (de 200 meter) en daarna is het voornamelijk dalen, In het het begin zie je veel bloeiende planten en mooie uitzichten op de omgeving. Halverwege komen we bij een meer uit, deze heeft geen naam (denk ik) kaar is schitterend. Mooi helder water, mooie kleuren en spiegeling van de omgeving.
Als we doorlopen en laatste stuk klimmen komen we op het punt met uitzicht op Large Dewey Lake en Small Dewey lake, ook weer heel mooi gekleurd!
Hierna kom je snel op een vlakker stuk met bloeiende bloemen, een meer en mooi zicht op Mt Rainier! Schitterend weer! We maken wat fotos en lopen door met Mt Rainier veelvuldig in beeld.
We dalen lekker dus dat gaat vlot, laatste stuk kijken we nog even bij het Upper Tipsoo Lake en steken dan de weg over, doen een klein stukje Tipsoo lake en gaan dan naar de auto. Het is 16:30, we besluiten het hierbij te laten. Halen even wat de eten en een blikje cola uit de auto en gaan aan een picnic tafel zitten. De stilte is verassend, het is een druk bezocht deel van het park maar de mensen verspreiden zich en je hebt het gevoel alleen te zijn.
Na het eten rijden we naar het hotel, kopen nog even een tube reistandpasta (onze eigen tube laten staan in het vorige hotel, en een paar keer wat gekregen van het hotel maar nu toch maar zelf gekocht) en drinken een bak koffie, Dan buiten een wijntje, we re-organiseren en wegen de koffers (alles ruim binnen de 23 kg, uitdaging is om het volume te laten passen) en eten thuis wat left overs en maken op wat we nog hebben. Morgen doen we nog 2 korte wandelingen en dan naar Seattle, kijken bij een outlet en misschien nog even Downtown seattle in. Laatste volle dag, jammer maar het hoort er ook bij. Je kunt niet altijd op vakantie zijn!
Vanochtend vroeg op, wekker ging om 6:30. Opstaan wordt lastiger, uiteindelijk om 6:50 uit bed en klaar voor ontbijt. In het hotel zit ook ontbijt, het is simpel maar wel netjes verzorgd. We eten een broodje en nemen een muffin (die heerlijk was) mee voor onderweg. Uiteindelijk zijn we om 7:45 ingepakt en rijden we weg. Vandaag gaan we naar Mt Sint Helen, eerste stop is het Visitor center op weg naar Johnston Ridge Observatory. Het weer is zwaar bewolkt, af en toe regen en 11 graden. Wordt misschien wel lastig om de berg straks te zien. We gaan het meemaken.
Het eerste stuk zijn wat kleinere wegen die soms best druk zijn, uiteindelijk komen we bij afslag 16 de I5 op die we naar Noord rijden. Het is best druk, altijd wennen na weken op de kleine wegen gereden te hebben. Portland is best een grootte stad dus het duurt even voor we overal doorheen zijn. We hebben niet echt file, aan de andere kant staat men wel stil. Naarmate we verder naar het noorden rijden neemt het verkeer, bebouwing en aantal wegen en banen langzaam af. Uiteindelijk is het redelijk rustig en rijden we door tot de afslag Castle Rock. We zijn al snel bij het Visitor center, parkeren de auto en gaan naar binnen. We krijgen wat info over wandelingen en er is een tentoonstelling over de uitbarsting. Deze is USD 5 pp en slaan we maar even over.
Voor de deur is een eerste wandeling, de Birth of a lake trail. We lopen deze eenvoudige trail van 1 mile. Het gaat door een soort moerasgebied. Er zijn veel bloemen en er vliegen wat kolibri (hummingbirds). Leuk om te zien!
Als we terug zijn bij het visitor center rijden we door naar de volgende stop, het Forrest Learning center. Dit is wat verder rijden. Als we aankomen regent het ligt, het is wat hoger en je ziet voornamelijk wolken en mist. Geeft wel een mooi effect maar maakt het lastig om iets goed te zien. Voor zover we wat kunnen zien ziet het er mooi uit, de vallei is apart gevormd en er stroomt een kleine rivier doorheen. We lopen even naar een viewpoint dat wat hoger ligt, we hebben een korte broek en korte mouwen aan maar het is fris. Aangezien het moeilijk is iets te zien blijven we niet heel lang en lopen we terug naar de auto.
We rijden naar de volgende stop, Coldwater lake, hier doen we een stuk van de lake trail. Deze is rond de 8,4 mile (heen en weer). Aangezien het wat regent en het meer wel aardig is maar niet bijzonder lopen we een kleine 3 kilometer. Het weer is nog steeds regenachtig maar als je heeeel goed kijkt zie je ook wel een blauw stukje lucht af en toe. Na de wandeling gaan we op de parkeerplaats lunchen. Er zijn veel bankjes en sommige zijn bezet maar we kunnen er prima bij. We eten een broodje en ruimen dan alles weer op in de koelbox en auto.
We rijden naar de overkant (bijna) en parkeren bij de Hummrocks trail, dit is een wandeling van 3,8 km en is een loop. Tijdens de wandeling stijg en daal je, heb je uitzicht op Mount St Helen en je loopt langs diverse meertjes. Uitzicht is best mooi, de zon schijnt af en toe al is de berg zelf nog voor de helft in de wolken het heeft ook wel weer wat. De lopen het rondje met wat stops in een uurtje.
Volgende stop is de Johnston Ridge Observatory. Als we aankomen heb je een schitterend uitzicht op Mt Sint Helen, nu is hij maar voor de helft te zien door de wolken maar ook de vallei is heel mooi, en de berg ook. Zelfs als hij maar deels zichtbaar is. We lopen langs de lookout en gaan dan naar binnen. Met onze America The Beautifull pass is de toegang gratis (anders USD 8 pp). We gaan naar de film over de uitbarsting, wel interessant om te zien. Krijgt wat achtergrond informatie wat leuk om te horen is (al is leuk niet helemaal op zijn plaats, er zijn 57 mensen omgekomen bij de uitbarsting)….. Na de film doen we nog even de gift shop en dan gaan we en stukje van Harry’s Ridge lopen. Het is al laat, 15:30, en de hele trail is ruim 12 km. We moeten ook nog 2:15 naar het hotel rijden. Uiteindelijk hebben we 5,7 km gelopen. Het trekt een beetje open en af en toe zie je de top van de berg (met op het midden een hardnekkige wolk), ook de zon schijnt maar er zijn nog voldoende (donkere) wolken om ons heen al blijft het wel droog. De wandeling is erg mooi, als het goed weer was geweest waren we eerst hierheen gegaan om de trail te doen. Maar gezien het weer hebben we het iets aangepast. Uitzichten zijn erg mooi, pad soms wat spannend (smal en afgrond) maar nergens echt niet te doen (voor mij). Uiteindelijk zijn we om 17:15 terug op de parkeerplaats.
We rijden naar het hotel, onderweg zien we de berg verschillende keren en de wolken lossen nu echt op. We stoppen 2 keer om nog wat fotos te maken. Leuk om hem ook nog even (bijna) zonder wolk te zien! Om 19:40 zijn we bij het hotel, zetten alle spullen in de kamer en gaan meteen even weten. Het wordt pizza, deze is niet goedkoop maar heerlijk en zeer rijk belegd met kip. Heerlijk!
In het hotel terug nog even blog getypte ESPN gekeken en gedouchet. Morgen staat Mount Rainier op het programma, weer wordt weer volop zon dus beloofd weer een mooie dag te worden.
Vanochtend lekker uitgeslapen tot 7:30, we ontbijten op de kamer met cornflakes en pakken dan langzaam onze spullen in. De gang zit er niet direct in, we zijn wat lui zo op het einde. We checken uit en rijden iets voor 9 uur weg vanuit het hotel. Eerst halen we water bij de supermarkt naast ons, Freddy Mayer (nu we er op letten zien we er een heleboel, is dus ook een soort keten. Lijkt nog iets goedkoper dan Walmart). We zijn bijna door ons water heen dus nog 24 flesjes gehaald. Daarna rijden we naar The Dalles dam, deze is vlakbij Mooiste is het uitzicht dat je vanaf hier hebt op Mt Hood. De dam zelf is wel aardig, de Bonneville dan mooier. Na de dam rijden we naar de River Gorge outlet.
Als we aankomen doen we een paar winkels aan, het is klein maar ook lekker rustig. We kopen een paar dingen en halen dan een bakkie Starbucks. Deze eten we deels buiten op en deels in de auto. Dan rijden we naar Best Buy in Portland. Esmee wil graag een iPad air en toetsenbord. Je merkt dat je in de stad komt en dat het druk wordt. Als we bij de Best Buy zijn hebben ze de iPad air niet in het paars, deze is wel 20 minuten terug ergens in Portland.
Lang leve de navigatie, adres erin en erheen gereden. Daar wel de juiste kleur dus gekocht met toetsenbord. Daarna even getankt (USD 4,73) en door naar de Woodburn Premium outlets. Hier geshopt, viel beetje tegen. Winkels zijn klein en nog best duur, wel wat dingen gekocht maar niet veel.
Om 17:30 door naar hotel in Newburg, ingecheckt laatste was gedaan en droger (USD 1 per stuk, best goedkoop). Toen buiten even wijntje gedaan en gekeken naar waar restaurants zitten. Blijkt naast ons een lekker restaurant te zitten dus naar binnen gegaan. Het is nu 19:10 en ze sluiten om 20:00. Dus snel naar binnen en heerlijk gegeten (Zalm, met brocolli, spinazie en patat en Ing puree). Heerlijk! Voor toe een toetje meegenomen, kun je met 4 man van eten! En dat alles voor USD 36 (toetje was 6, dus de bord zalm wat echt veel was, was maar 14,79 pp).
Nu was afmaken, bakkie koffie en half toetje (morgen de rest). Morgen door naart Mt Rainier voor 2 dagen, dan zit het er echt bijna op. Vandaag precies 4 weken op pad. Lijkt wel maanden weg.
Vanochtend een klein beetje uitgeslapen. 7:30 de wekker, 7:45 opgestaan. We eten in Super 8, ontbijt is minder uitgebreid dan bij de wat duurdere hotels. Morgen maar gewoon op de kamer ontbijten. We zijn rond 8:30 klaar en laden de koelbox in. Als eerste gaan we naar de Multhona falls. Hier hebben we een toegangskaartje voor (verplicht in ieder geval in de zomer maanden). We mogen om 10 uur het gebied in, als het meezit zijn we er rond 9:30, maar even kijken of we ering mogen of moeten wachten.
Het is rustig onderweg en we rijden zonder problemen naar de toegang van het gebied waar je een toegangskaartje voor moet hebben. Het is 9:35 dus we zijn te vroeg, even afwachten. Als we van de afslag komen dan zien we wel een tentje staan maar er zit nog niemand in. Iets ervoor heeft iemand al zitten zwaaien dat we door konden rijden. Wordt nu dus nog niet gecontroleerd, en we mogen er dus ook eerder in. Kaartje hadden we maar dat we er eerder in kunnen is een meevaller.
We rijden langs de Horsetail fall en Oneanta, we gaan eerst naat de Multhona falls. Als we aan komen rijden is er een hele kleine parkeerplaats, denk dat er 40 auto’s kunnen staan. Gelukkig is er bijna direct nog een plekje vrij waar we parkeren. Niet veel later zie je mensen rondjes rijden …. Net op tijd dus.
Als we aankomen zijn er net 1 of 2 bussen aangekomen, het is sowieso druk maar gek genoeg heb je er niet heel veel last van. Er is een restaurant, giftshop en restroom aan je rechterhand en een espresso tentje. We lopen eerst door, maken aan de voet een paar mooie fotos. De zon staat nog achter de berg maar het is aan de bovenkant wel erg licht, idealiter eerder komen of begin van de schemering (als je foto’s wilt maken). Je kunt ook een trail doen naar de top van de waterval. Deze is 189 meter hoog dus een redelijke klim en 1 mile lang. We starten vol goede moed, het zijn 11 swithbacks en soms is er niet breed en ook niet direct veel bomen aan de zijkant dus voor mij best spannend. We doen er denk ik 50 minuten over om boven te komen. De laatste 2 switchbacks gaan weer omlaag. Je hebt een uitkijkpunt waarbij je precies de waterval omlaag ziet vallen, heel mooi!! We zien zwarte rook beneden en er staat brandweer, berm is in brand maar wordt gelukkig geblust. Als we beneden zijn blijkt het electriciteits huis ook geraakt te zijn en is er geen electra, vandaar de diesl aggregaat bij de espresso bar J
Bij het beekje dat het begin is van de waterval eten we even een koekje en voelen we het water, best koud! Is smeltwater dus temperatuur is niet perse heel hoog! Op de terugweg nemen we nog even een ander afslag naar een andere waterval (dutchman …), dit is een hele kleine maar ook leuk om even te zien.
De weg terug gaat makkelijker maar we zijn toch nog een kleine 40 minuten onderweg. Als we beneden zijn en naar de waterval kijken dan staat de zon er vol in en zie je helemaal niets meer, dus niet rond 11:15 komen dat is niet handig. We doen een sanitaire stop en lopen even door de giftshop.
Dan gaan we naar de auto en rijden naar Oneanta. Deze trail is dicht door een recente brand die het gebied onstabiel heeft gemaakt. We rijden door naar de Horsetail fall, deze ligt aan de weg en is dus makkelijk te bereiken. Als we aankomen is het relatief rustig, maken een paar fotos en gaan dan ons broodje op de muur eten. Ondertussen wordt het toch drukker.
Na het eten rijden we naar de Bonneville dam, leuk om te bezoeken. Zijn in visitor center geweest, hebben de spillover water zien spuwen, even naar beneden gelopen om te kijken en in een gebouw geweest waarin de historie werd uitgelegd en je kon kijken naar de actieve turbines en de mensen die er werken. Op de weg terug nog naar basins gekeken waarin vissen tegen de stroom omhoog zwemmen en in het visitor center op de begane grond de vissen gezien. Na een klein uurtje gaan we weg , zitten nog even bij een rest area op het park op een bankje en gaan dan door.
Volgende stop is de Valley of the Gods bridge. Voor we het weten staan we voor een tolpport, betalen USD 3 voor de heenweg, leuk om overheen te rijden. Na 15 minuten terug en weer USD 3 J. Beneden aan de brug gestopt voor wat fotos en de lokale marktlui aan gezien die verse Zalm, Kersen en fruit verkopen.
Na de brug doorgeren naar Starvation creek, hier 3 watervallen bezocht. Allereerst links de Starvation creek falls en daarna rechtsaf, via de oude highway 30, de Cabin creek falls en de Hole in the wall falls. Allemaal best leuk omdat ze klein zijn, afgeschermd liggen en het heerlijk rustig is.
Daarna even naar de Walmart en doorgereden naar Rowena crest viewpoint bij Tom McCall preservation point. Hier heel mooi overzicht over de River Gorge en de kliffen van zowel de Washington zijde als de Oregon zijde. Terug in hotel even wat gedronken en toen gelopen (15 min) naar Denny’s. Waren er rond 19:45 en waren de enige. Lekker ouderwets, amerikaans gegeten in een diner. Mooie en schone Denny’s. Na eten teruggelopen en bij een lokale (grote) supermarkt (Fred Meyer) wat boodschappen gedaan. Naar huis, douchen, blog typen en even lezen. Morgen een dagje Shoppen.
Vanochtend weer vroeg op, de wekker ging om 6:00 maar om 6:15 komt er een beetje leven in. Vanacht in een Mariott hotel geslapen en die was erg goed. Lekker king size bed, grote en schone kamer en stille airco. Vandaag hebben we ontbijt in het hotel, we lopen naar beneden en zijn de enige. Het is een zeer uitgebreid ontbijt. Er is brood, pannekoeken, ei, bacon, cereals, koeken, muffins, fruit…. Echt heel netjes! Enige wat karig was, was het beleg. Ik heb alleen een paar jam bakjes gevonden dus brood met jam.
Na het ontbijt terug naar de kamer, tanden gepoetst en toen als geoliede machine alles weer ingepakt, uitgechecked en in de auto gegooid. Dat laatste ging allemaal snel, we zijn alleen wat rustiger gestart. We rijden iets voor 7:30 weg, tanken nog even (USD 4,99, laatste rit 32 MPG gereden. Dat is best zuinig). Dan gaan we richting Mt Hood. Als we in de buurt van Madras komen lijkt het alsof het mistig is, als we door Madras rijden is dat nog steeds zo maar het ziet er anders uit. Als we het raampje opendoen ruiken we duidelijk een brand lucht. De airco filter doet het goed, in de auto rook je niets… Ing zoekt het even op en het blijkt dat er, naast de zeer grote brand in California bij de grens met Oregon, ook een 30 mile van Madras af een bosbrand is. We houden het nog even in de gaten maar naarmate we dichter bij Mt Hood komen neemt de mist af en verdwijnt zelfs.
Onze eerste stop wordt de Timberline lodge. Bijna bij de top steekt er nog een hert voor ons de weg over en blijft nog even staan op de andere weghelft. Gelukkig niet geraakt. In de weekenden kan het enorm druk zijn, er is nu echter een hele grote extra parkeerplaats gemaakt en als we om 9:30 aankomen is er meer dan voldoende plek (het is ook geen weekend, scheelt misschien ook wel). We parkeren de auto en doen weer de wandelschoenen aan. We lopen in korte broek en korte mouwen, het is nu een graad of 22 maar wel aangenaam en een zonnetje. We smeren ons wel in met anti insecten spray. We gaan de trail Timberlodge to ZigZag canyon lopen en daar kunnen vooral veel vliegen zijn (gewone maar ook steek vliegen).
De routes staan niet heel goed aangegeven, doen eerst een sanitaire stop in de Timberline lodge (leuk gebouw, oud maar goed onderhouden en van hout) en zoeken dan met behulp van alltrails de start. Er staan geen bordjes, dus wel handig om of een app te hebben of vooraf goed te kijken waar de trail start. Het blijkt dat we de pacific crest national scenic trail moeten hebben. Deze loopt van Mexico via de US naar Canada en is 2658 mijl lang! Onze trail doet een kleine 4 kilometer daarvan, en dan weer 4 terug dus in totaal 8 km.
Het is een zeer mooie wandeling, je hebt mooi zicht op mount hood (waar nog volop geskied wordt), de stoeltjesliften die de skiers naar boven brengen. Het pad is ook heel mooi, afwisselen wat bomen, kalere vlakte en afsluitend een bos. Soms zijn de wandelpaden smal en klim je langs een wat schuine afgrond omhoog. Voor mij (met hoogtevrees) best spannend maar we slaan ons erdoorheen. De hele wandeling genieten we van de omgeving, af en toe komen er wat mensen ons tegemoet en moeten we plek vinden om elkaar te laten passeren.
Na een klein anderhalf uur lopen zijn we bij de ZigZag Canyon. Er is een uitloper van smeltend sneeuw dat een riviertje voedt dat door de canyon stroom. Uitzicht is heel mooi, ook hier wel een steile afgrond dus ik ben voorzichtig. We klimmen omhoog om even te zitten en te kijken naar de omgeving. Er passeren een aantal mensen die de echte trail lopen, respect!
Na een 20 minuten lopen we weer terug. Als je naar het dal kijkt kun je een aantal bergtoppen vooruitkijken, deze zijn wat heiig maar wat je ook goed ziet is dat er een deken van rook hangt van de bosbrand. Niets alarmerend voor ons maar wel voor de mensen die er in de buurt wonen. Hopen dat het niet erger wordt en dat het snel onder controle is.
Op de terugweg stoppen we nog even en eten wat en genieten van de omgeving. Als we weer terug zijn maken we een sanitaire stop, lopen even door de giftshop en gaan dan naar de auto om een hapje te eten. Het is ondertussen 13:00. Als we bij de auto komen staan er naast ons 5 klap stoeltjes. Een man is een vrachtwagen aan het uitladen en zegt dat we er prima kunnen zitten om even wat te eten. Hij komt zelf uit LA en is overgevlogen om mee te werken aan een reclame shoot voor een outdoor merk. Blijkbaar is Mt Hood de enige omgeving waar je nu nog zelf in de sneeuw mag staan en dus een fotoshoot kan doen. Grappig. We smeren ons brood en gaan lekker zitten.
Na het eten rijden we richting de ZigZag Falls maar de weg hiernaartoe is afgesloten. Kunnen niet vinden waarom, tegenover deze weg ligt de wandeling naar Mirror lake. We steken de weg over en gaan die wandeling dan doen. We parkeren de auto, lezend dat je wel een pas moet hebben en leggen onze America the Beautifull pass in het zicht. De wandeling is in totaal 7,6 km dus dan hebben we voor vandaag weer genoeg gelopen (15 km).
We starten met een stukje naar beneden lopen en daarna begint een klim omhoog. In totaal klim je ongeveer 150 meter in 3,8 km. Aan het einde kun je de mirror lake links- of rechtsom doen. Wij kiezen voor linksom. Komen eerst aan de “verkeerde kant” uit en als we doorlopen om het meer heen komen we op het punt dat we Mt Hood zien spiegelen in het meer. We maken wat foto’s, zien vissen in het water springen en lopen dan weer terug. Heen was een klein uur, terug uiteindelijk ook. Hele mooie wandeling, meer was wel ok.
Het is al laat, we zijn moe van de wandelingen en besluiten naar het hotel te rijden. In eerste instantie rijden we van de parkeerplaats naar link maar moeten eigenlijk naar rechts. De weg daalt een aantal mijl en pas dan kunnen we keren J.
Onderweg zien we Mt Hood mooi een aantal keer voordat we ervanaf gaan rijden. Vandaag slapen we in The Dalles, komen aan bij onze Super 8. Verwacht er niet veel van maar is van binnen net gerenoveerd en ziet er keurig uit! En dat voor EUR 60 per nacht (en met ontbijt, denk niet zo uitgebreid maar toch).
We eten wat op de kamer en lopen na de koffie even naar de Safeway die in de buurt is (5 min lopen). We kopen wat pruimen, ijskoffie, broodje voor morgen . We hebben geen membership card meegenomen maar krijgen wel USD 5 korting als we vragen of we wel de korting kunnen krijgen, service! Daarna lopen we langs de Dairy Queen en halen een blizzard (medium) die we samen opeten. Dan type ik blog, douchen we en gaan we slapen. Morgen deze omgeving bekijken, inclusief de Multhona falls.
Na een wat onrustige nacht door de warmte sta ik om 6:30 op. Maak een bakkie nespresso en een bak cornflakes en eet deze lekker buiten op. Ik heb uitzicht op de zonsopkomst en deze is bijzonder mooi! Als ik eet komt er ook nog een kip voorbij snuffelen en loopt dan weer door. Ing staat wat later op en we doen rustig aan. Om 9:00 pakken we de auto in en rijden we weg. De eigenaresse bedankt ons en geeft aan dat ze een aantal ventilatoren heeft besteld die op batterijen werken. Het is de laatste dagen / weken zo heet en zo lang dat is niet normaal. Ik bedank haar voor het verblijf en zal dit zeker bij iedereen aanbevelen, zo mooi!
Vandaag gaan we Newberry National Volcanic Momument bezoeken. We stoppen in Prineville bij de Safeway en halen een cinnamon rol. Deze eten we lekker op, wederom met bakkie ijskoffie. Rond 11:20 rijden we het terrein op, betalen de USD 5 entree en parkeren de auto. We gaan eerst even naar het vistor center en krijgen wat info. Er rijdt een bus die je naar de top van de Lava Butte brengt. Dit kost USD 3 per persoon, je kunt ook lopen maar het is 4 mile heen en weer en je moet ook de berg oplopen in deze warmte. We pakken de bus. Deze rijdt om de 20 minuten en als we aankomen lopen staat hij net klaar. We doen de toegangsprijs in de daarvoor bestemde doos en al snel rijden we naar boven. Boven doen we de Lava Butte trail. Een korte wandeling rondom de Butte die lijkt op een vulkaan. Ooit is er een eruptie geweest van Magma en deze heeft de Butte (soort puist) gevormd en het lava is uitgestroomd in het gebied dat nu de Newberry Natonal Volcanic monument is.
Uiteindelijk zijn we hier 20 minuten geweest en als we bijna klaar zijn met het rondje komt de bus er al aan. We moeten een beetje rennen om deze te halen. De warmte, het klimmen zorgt ervoor dat het luie zweet er wel uit is.
Als we met de bus beneden zijn afgezet doen we de Molten Land trail. Deze is een kleine 2 km, loopt door de lava gronden heen wat het heel leuk maakt! De trail is rustig, door de warmte doen veel mensen hem niet. We lopen hem helemaal tot het einde waar een mooie overlook is over de uitgestroomde lava.
Als we terug zijn bij de auto eten we even een broodje bij een picnic plaats. Dan rijden we door naar de Benham falls. We parkeren de auto en lopen dan een kleine 3 km (heen en weer) naar de waterval. Eigenlijk is het meer een stroomversnelling. Aangezien je best een deel in de schaduw loopt is het prima te doen ondanks de hitte (die minder is dan gisteren, nu max 104 graden, gisteren 114).
Na de Falls rijden we naar het andere deel van het park, Dit is 12 mile op de snelweg en dan nog 12 mile een binneweg. We gaan eerst naar de Paulina falls. Als we aankomen onweert en bliksemt het, we lopen snel naar het uitkijkpunt maar gaan toch maar weer snel in de auto. Er stonden 4 – 5 autos op de parkeerplaats maar als we terugkomen zijn we de enige. We rijden door naar het East lake, stoppen hier en lopen een stukje langs het meer. Het is afgekoeld en om je heen zie je dreigende lucht, op zich wel mooi.
Als laatste doen we vandaag de Big Obsidian Flow trail. Als we parkeren dan begint het hard te regenen, we wachten even tot het minder wordt en dan lopen we de trail (Ing met poncho ik met jas). De regen is al snel weg dus de Poncho en Jas gaan uit. Het bijzondere van deze trail is dat je door een gebied loopt dat vol ligt met gesmolten steen dat van buiten ruw is maar als je het openbreekt of als het wordt opengbroken door schuiven van stenen je eigenlijk een soort van gladde en glimmende steen krijgt. Bijzonder!
Na deze trail rijden we naar het hotel. Stoppen nog even bij de Best Buy (voor het eerst), lopen even door een soort winkel centrum en eten bij een Mexicaan (heerlijk). Daarna door naar hotel. Blogjes typen, douchen en scheren. De laatste week is ingegaan, morgen Mount Hood!
Vanochtend iets rustiger aan gedaan, de wekker ging om 7:30. Het standaard ritueel gedaan, koffie halen beneden bij de receptie, cornflakes en ESPN kijken wat 80% reclame is, 19% geouwehoer en 1% daadwerkelijk sport …. Daarna de koffers ingepakt, ijs gehaald, en de auto ingeruimd. Het lukt eigenlijk altijd wel binnen 1 uurtje allemaal. We rijden rond 8:30 weg en we halen eerst even een echte dubbele espresso bij Cafe Coral. En dit is dan ook een echte, lekker sterke koffie. Niet teveel, gewoon een dubbele espresso en verder niets. Heerlijk!
We rijden door het stadje Baker City en komen dan vanzelf uit op de Eik Scenic byway en de Journey through time scenic byway. De eerste buigt op een gegeven moment af, de tweede rijden we eigenlijk de gehele dag ook door het John Day Fossil National Monument. De weg is wederom schitterend, het landschap betoverend mooi, afwisselend bossen en mooie heuvels. Hier en daar een meer, wat landbouw activiteit en heeeel af en toe een stadje. In John day halen we even een lekkere Donut en eten deze, samen met wat ijs koffie, op voordat we weer verder gaan.
Rond 11:30 rijden we het John Dat Fossil Beds National Monument in en parkeren bij het Visitor center. Het is ondertussen weer 106 graden en het beloofd nog warmer te worden. Op zich niet verkeerd, ik hou er wel van, maar het is aan de warme kant om lange wandelingen te maken. In het visitor center krijgen we informatie en maps voor de drie onderdelen van dit park, Sheep Rock (daar zijn we nu), Clarno Unit en Painted hills. De gebieden liggen nogal ver uit elkaar, met name Clarno unit is een buitenbeentje met 1,5 uur rijden vanaf Sheep Rock.
Als eerste doen we de Thomas Condon Overlook trail die start bij het Visitor center. Niet een hele lange wandeling maar wel omhoog. Je hebt een mooi uitzicht op de Sheep Rock en de omgeving. Als we terug bij de auto zijn rijden we nog even het park uit om te kijken bij het …. Overlook viewpoint. Deze hebben we op de heenweg te laat gezien en willen we toch nog even doen. Ook hier heb je een heel mooi overzicht over de omgeving en Sheep rock van de andere kant.
Na deze uitstap rijden we weer het park in en parkeren we bij de Historic Cant Ranch. Hier zijn 2 korte wandelingen, de River Trail en de Sheep rock overlook trail. De eerste brengt je naar de rivier waar je ook nog even in pootje kunt baden. Je krijgt onderweg ook nog wat uitleg over het leven op de ranch, wat oude landbouw voertuigen met uitleg waar ze voor waren en de stallen die op dit moment gesloten zijn. De Sheep rock overlook trail geeft een mooi overzicht op de rivier, de bergen eromheen en met name weer de Sheep rock. Het is warm maar beide wandelingen zijn prima te doen.
Na het lopen is het al 13:00 uur, we halen brood en beleg uit de auto en gaan lekker in de schaduw aan een picnic tafel zitten. We eten op ons gemak onze lunch en als we klaar zijn pakken we alles in en rijden we naar de Blue Bassin Trail head. Gezien de warmte gaan we niet de lange Blue Basin Overlook trail doen maar de kortere Island in Time trail. De wandeling start bij de parkeerplaats en je slaat rechtsaf. Je loopt langs grillig gevormde rotsen in vele kleuren (geel, rood, blauw en groen). Ook al is het een korte wandeling, het s ondertussen 111 graden, het is omhoog en toch nog pittig. De trail eindigt in een soort valei met rondom uitzicht op de verschillende rotsen. Heel mooi weer!
De terugweg is een stuk makkelijker, je loopt immers omlaag. Als we bij de auto zijn doen we nog even een sanitaire stop. Er is ondertussen wat bewolking gekomen en het wordt in de verte al wat dreigend. Als we verder rijden stoppen we even voor Cathedral Rock, zoals de naam aangeeft lijkt de rots formatie op een Cathedraal.
Daarna rijden we door naar de Foree trailhead. Hier doen we beide wandelingen, de Flood of Fire trail (die iets klimt en eindigt bij een steile klif en een overzicht geeft op mooi gekleurde rotsen). En als laatste de Story in Stone trail. Als we deze starten onweert het om ons heen maar het is gelukkig ver weg. De wandeling is vrij kort maar loopt mooi door badlands heen. Er is nog 1 ander stel en die ontmoeten we bij de auto. De man hoort meteen dat we uit Nederland komen, hij is een prof en geeft elk jaar een aantal colleges op de universiteit van Utrecht. Leuk om even te spreken en grappig dat hij ons engelse accent herkend …
We gaan nu door richting Clarno unit, het is bewolkt maar waar we heen rijden ziet er nog goed uit. Het is inderdaag een lange rit maar de omgeving maakt alles goed, wat is het hier mooi! De wegen zijn perfect, lijken net aangelegd en dat maakt het rijden prima te doen. Er is hier bijna niemand, enige nadeel van bergachtig gebied is dat er veel bochten zijn J.
Na 1,5 uur rijden komen we aan bij Clarno unit. We parkeren de auto op de geheel lege parkeerplaats en doen hier de 3 trails die er zijn (en die je ook achter elkaar moet doen). De trails zijn de Trail of Fossills, Clarno Arch trail en Geologic time trail. De wandeling is matig aangegeven maar wijst voor zich. Het is heet, tot 114 graden, dat maakt het dat het wel inspannend is. We hebben water mee maar de plastic flesjes zorgen ervoor dat het water aanvoelt als warm water uit de kraan. Maar we drinken het wel op, belangrijk om in deze hitte goed te blijven drinken.
De trails zijn leuk maar niet bijzonder. Als je naar Clarno unit wil moet je het vooral doen voor de Scenic byway, die is echt de moeite waard! Leuke van de laatst trail is wel dat je tot een meter of 60 klimt en dan een heel mooi uitzicht hebt over de vallei, we zijn ook nog eens alleen en bijna geen autos. Het is daar boven heerlijk rustig (al was het laatste stuk voor mij wel spannend lopen langs een afgrond).
Ook hier ging de terugweg goed. Het is droog en zonnig gebleven, gelukkig geen regen of onweer gehad. Het is 17:35, we twijfelen om naar Painted hills te rijden (ongeveer 1,5 uur) of dat we dat morgenochtend doen. Het is bewolkt en misschien zonde, aan de andere kant weet je ook niet hoe het weer morgenochtend is. We besluiten toch gewoon te gaan en kunnen altijd nog een keer terug gaan. We rijden rond 19:00 Painted hills binnen en moeten dan nog een aantal mijl rijden naar het echte begin. We rijden de weg naar boven en willen de Painted Hills Overlook trail doen. Het is na 19 uur maar nog steeds 104 graden. Als we uitstappen staat er een harde wind, een hele harde (warme) wind. In de verte zie je regen en hoor je het wat rommelen maar hier droog.
Het is ook hier weer schitterend, mooie gekleurde rotsen van licht geel tot fel rood. Heel bijzonder. We lopen er een half uurtje rond en maken veel fotos. Dan rijden we ook nog even naar de Painted Cove Nature trail, deze loopt heel dicht langs een aantal gekleurde rotsen. Schitterend! Ik loop ook nog even naar boven voor de overview van het gebiedje. Heel mooi! De omgeving, de regen in de verte en de ondergaande zon met rode lucht maakt het zeer geslaagd. Blij dat we nu zijn gegaan en niet morgen.
Als we wegrijden maken we nog wat fotos. Het is 20:20 en het word al donker. We slapen vandaag in een Aribnb en het licht nogal afgelegen, prettig om dit in een beetje daglicht te doen. De eigenaresse heeft ook aangegeven dat de laatste mile een gravel weg is en dat het laatste stuk nogal stijl is en nu het zo droog is je eigenlijk een 4WD of in ieder geval een AWD auto moet hebben. We hebben beide niet, we zien het wel. We rijden een stukje van Mitchel vandaan, slaan af en komen op een gegeven moment voor een hek. Ing maakt het open en dan begint de 1 mile gravel weg die al meteen wat stijgt. Je merkt dat de banden niet zoveel grip hebben, dus maar even in de handmatige stand gezet en in de 2e versnelling omhoog gereden. Dit ging wel ok, laatste stuk was inderdaad stijl maar we zijn boven gekomen.
De air bnb is schitterend gelegen. In de middle of nowhere, met een uitzicht over bergen en dalen. En een rust… Heerlijk! We parkeren de auto en zetten onze spullen binnen. Het huis is zelf voorzienend met zonnepanelen en water resevoirs. Nadeel hiervan is dat er geen airco is maar er zijn ook geen ventilatoren. Binnen geeft de thermometer 85 graden aan, buiten is het nog 100. Afkoelen doet het dus niet. Dit was enige minpuntje, slapen was lastig maar de locatie vergoed een hoop. Om 21:15 eten we een klein beetje avond eten en doen we een wijntje, Weer een mooie dag.
Vanochtend ging de wekker weer vroeg, 7 uur. Vandaag gaan we naar Leslie Gulch. Via het lezen van het blog op ontdekamerika.nl kwam ik deze tegen. Ziet er erg mooi uit, ben benieuwd. Wel weer verder weg, 2,5 uur rijden. Nu is autorijden niet perse erg, dus geen probleem.
Na het ontbijt pakken we de rugzakken in, nemen de koelbox mee met eten en drinken en gaan op pad. Al vroeg is het boven de 90 graden. Wordt weer een warme dag…. We passeren een tweetal keer de grens tussen Oregon en Idaho, de eerste keer is als we op de snelweg rijden. We nemen de afslag naar het visitor center en maken gebruik van het toilet en vragen wat info over Leslie Gulch, Hier hebben ze geen info over, de vrouw achter de balie is er wel eens geweest. Ze geeft ons een kaart van Idaho en Oregon mee, kunnen we naast digitaal ook op de kaart even meekijken.
We rijden verder, na de bochtige snelweg 86 komen we uit op de 95. Dit is een tweebaans weg maar de omgeving waar we doorheen rijden is mooi. Weinig bebouwing, veel heuvels en in een stadje zoals Wilder heel veel activiteit in de landbouw. Mais, Munt en andere gewassen worden geteeld. Je ziet het dorre landschap veranderen in een groene zee.
Na een kleine anderhalf uur komen we bij de afslag naar Leslie gulch. Dit is een onverharde weg, gravel, die wel goed te berijden is,. Het is echter wel een kleine 35 kilometer dus je moet er wel tegen kunnen. We rijden het pad op (ondertussen is het 100 graden) en volgen de aanwijzingen op de weg (en van Google). Ook in dit afgelegen stuk zijn er her en der wat boerderijen. De weg is schitterend mooi, het landschap is glooiend en de rots formaties, kleuren en vormen zijn erg mooi! Alleen de weg al is genieten.
Uiteindelijk komen we aan bij het bord voor Leslie Gulch. Het bord geeft aan dat het gebied vernoemd is naar Hisham Leslie … die in 18.. in het gebied is getroffen door de bliksem en is overleden. We rijden de weg in en er zijn een aantal hikes die je kunt doen, wij doen de Juniper Gulch en dat is de derde hike. Er is een kleine parkeerplaats waar een paar autos kunnen staan. Er is niemand. Als we ons omkleden komt er 1 auto langs die op de weg is naar de uitgang. Verder is er niemand in het park en hebben we niemand gezien.
We kleden ons aan, doen lange broek aan want er kunnen slangen zitten maar ook zijn er veel lage taken en stenen en dan is een broek wel fijn als bescherming. We starten om 11:40, het is een 5,2 km wandeling die ongeveer 2,5 uur duurt. Het pad is klimmen en stenen en soms wat lastiger dus je haalt geen 5 km per uur. Daarnaast wil je ook wat fotos maken en moet je soms uitrusten en drinken. Het is heet, volop zon dus drinken moet je voldoende. We hebben 6 liter water bij ons, dat moet voldoende zijn,
We wandelen de route en nemen 1 keer een verkeerde afslag maar pakken al snel het juiste pad weer op. De omgeving is heel bijzonder! Erg mooi, kleurrijk en bijzonder vormen gesteente. Het is ook wel lastig, de hitte en het flauwe klimmen is best pittig. Ing stopt tegen het einde en ik loop nog even door. De uitzichten veranderen niet (het blijft heel mooi en genieten). Ik loopt tot het einde en loop dan terug. Ing heeft weer energie en de terugweg is een stuk makkelijker omdat je dan afdaalt (uiteindelijk hebben we bijna 200 meter geklommen in 2,5 km dus dat is redelijk veel in deze warmte en mulle zand).
We hebben er in totaal 1 uur en 40 minuten over gedaan en is een echte aanrader! Door de warmte is het wel de enige wandeling die we gaan doen. De Leslie gulch, het wandelen maar ook het erdoorheen rijden en de weg ernaartoe maken het meer dan de moeite waard!
De terugweg gaat voor het gevoel sneller. De gravel weg zijn we snel door (althans, zo voelt het. Het is nog steeds 1 uur hobbelen) en dan gaan we de snelweg op. Het is heerlijk rustig en de weg is ook terug heel mooi (en de omgeving ook).
We zijn rond 16:30 bij het hotel, frissen ons even op en gaan nog het gistorische centrum van Baker city in. Dit valt een beetje tegen, we zijn er net over 17 uur en alle winkels gaan om 17 uur dicht. Daarnaast zijn het niet echt winkels waar wij naar op zoek zijn., We lopen er even doorheen en gaan dan terug naar het motel. We drinken een wijntje buiten in het prieeltje en zitten lekker in de schaduw.
Als we klaar zijn gaan we een hapje eten en halen een Blizzard bij de Dairy Queen. Deze eten we in het parkje van Baker city op. Schitterend park , mooi aangelegd en onderhouden. Na het ijsje eten lopen we een rondje in het park, tanken de auto weer vol en gaan dan naar het motel. We douchen en lezen een boek. ,Morgen gaan we John Day Fossil doen (alle drie de onderdelen). Ook daar heel veel zin in. De dagen in Baker City waren in ieder geval geslaagd, en zeer heet (vandaag even 110 graden gehad)!
Rondreis Noord west USA en Zuid west Canada 