Ook vandaag rustig aan gedaan, we hebben de tijd (nu nog) dus geen haast. In de ochtend vullen we eerst even de ArriveCan app in. Morgen gaan we naar Squamish en dus de grens met Canada over. De ArriveCan moet, ook als je over land komt, ingevuld worden. Niet perse lastig maar het park wifi (dat alleen in de restaurant werkt) is niet echt snel. We vullen alles in, scannen de paspoorten en krijgen al vrij snel de mail met QR code dat alles goed is gegaan en dat we welkom zijn. Niet dat we twijfelden maar wel fijn als het allemaal geregeld is (kan pas 72 uur voor aankomst).
Om 11 uur rijden we weer weg, ditmaal is Huricane Ridge de einbestemming. De weg ernaartoe is erg mooi, steile klim (met de auto) en je gaat naar iets meer dan 1500 meter hoogte. We parkeren bij het Visitor Center en vragen wat informatie over de wandelingen. Er zijn er een aantal bij het Visitor Center zelf (die lopen allemaal redelijk in elkaar over) en er is 1 mooie wandeling een mijl voorbij het Visitor Center. Deze kun je met de auto bereiken en er is een wat kleinere parkeerplaats. We gaan eerst hier lopen en dan kijken we wel of we met de auto een plekje vinden voor de andere wandeling of dat we moeten lopen.
Als we het Visitor Center uitlopen gaan we eerst linksaf, dit is een weg die omlaag loopt (en terug dus omhoog). Het gebied is erg mooi, mooie uitzichten af en toe en niet druk. Als we niet verder kunnen lopen we terug en doen de andere wandelingen. We sluiten of met de High Ridge trail die we iets verder lopen tot het einde (Sunrise point), deze brengt je naar een soort top waarbij je een mooi uitzicht hebt over de omgeving. Er is laaghangende bewolking maar dat maakt het eigenlijk ook wel heel mooi en bijzonder.
Terug bij de auto rijden we de 1,5 mile verder en komen op de parkeerplaats voor de Huricane ridge trail, een 5 km wandeling waarbij je in 2,5 km iets meer dan 200 meter stijgt, en niet onbelangrijk terug dus ook daalt (nu al pijn in scheenbenen). Gelukkig vinden we net een plekje, is een hele kleine parkeerplaats en veel mensen hebben geen plek en rijden rondjes. Er zijn ook hee wat mensen die we het stuk zien lopen. Gelukkig hoeven wij dat niet te doen.
De wandeling is best pittig, zeker omdat we nog een beetje moeten wennen aan het lopen in de bergen en omhoog (en omlaag). Onderweg marmotten en herten gezien. Kwam ook nog een fietser tegen die de weg samen met zijn vrouw en zoontje van een jaar of 10 omhoog fietst (vanaf het Visitor Center) . Hij vond het wel zwaar, doet de klim ook niet met zijn eigen racefiets maar met een andere fiets waar niet echt een bergverzet op zit. Even gesproken over zijn en mijn ervaringen met beklimmen van bergen met de fiets. Leuk!
et zijn vrouw en zoontje van denk 8 of 9 omhoog gefietst is.
Op de top men ooi uitzicht richting Canada, regelmatig wolken maar wel mooi water en land zien liggen. Op heldere dagen kun je misschien wel verder kijken, maar de wolken maken het op een bepaalde manier ook wel weer bijzonder Terug neer beneden ging makkelijker maar ook wel lastig soms om niet te snel te gaan. We gaan nog een zijweg in en zien een groep herten op een meter of 10 afstand. In totaal zijn we 2 uur onderweg geweest, anderhalf uur lopen en een half uurtje op de top genoten van uitzicht.
Als we bij de auto zijn doen we nog even een sanitaire stop bij Visitor center en rijden dan naar de Walmart en besluiten om thuis brood met salade te eten. We gooien ook de tank nog een vol, USD 5,09 per gallon. Is in deze omgeving niet goedkoop (en benzine is op dit moment wereldwijd gewoon duur). We drinken eerst een wijntje buiten en eten dan aan de picknick tafel ons brood en salade. Het is erg mooi hier, kunt er nog veel langer blijven maar we hebben een mooie indruk van de diversiteit van Olympic National Park. Een aanrader!
Rondreis Noord west USA en Zuid west Canada 