Dag 23 – Baker city (28/07/2022)

Vanochtend ging de wekker weer om 7 uur. We staan rustig op en ontbijten op de kamer met cornflakes. Het hotel (Motel6) heeft geen ijskastje dus ik haal in de ochtend een bakje ijs voor de koelbox zodat onze melk en wat andere zaken niet bederven. Ook haal ik beneden een bakkie koffie, de kamer heeft ook geen koffiezet apparaat, waterkoker o.i.d. De koffie is op zijn Amerikaans, drink wel een beetje maar echt lekker is hij niet. 

Rond 8:10 vertrekken we, eerst langs de startbuck voor een bakkie koffie en ik tank de auto even vol (hier weer even wat duurder, 5.05 per gallon). Rond 8:30 zijn we klaar voor de Hels canyon Scenic byway. De start is vlakbij ons hotel en staat goed aangegeven. 

De eerste stop is het National Historic Oregon Trail Interpretive Center, deze is echter gesloten. Had ik gisteren ook al op internet gelezen, wel jammer want ik lees veel positieve reviews hierover. We gaan verder en komen een boer tegen die zijn koeien van de ene kant van de weg naar land aan de andere kant verplaatst. We stoppen even en bekijken het schouwspel. Leuk om te zien dat een aantal koeien niet over de dubbele gele streep durven te stappen. Na lang twijfelen zoeken ze een stuk weg op waar geen dubbele gele streep is. De parade wordt afgesloten met een aantal cowboys op paard een een viertal honden. Leuk! 

We rijden door en stoppen bij de Hole in the wall. Dit is een landverschuiving die ervoor heeft gezorgd dat er een soort van natuurlijke dam is ontstaan die de doorgang van de rivier blokkeerde. 100-en mensen stroomafwaarts hebben hier last van gehad. De natuur houdt hier geen rekening mee. 

We rijden door en stoppen af en toe en stappen uit. Het is een schitterend landschap en een hele mooie route. We hebben de hele dag de tijd dus stoppen regelmatig. Wanneer we aankomen op de splitsing naar de Hells Canyon dam dan nemen we deze. Het is een klein uurtje heen (en een uur terug) dus een uitstap die wel wat tijd kost. Denk hieraan als je het gaat doen. 

De weg naar de dam slingert en gaat op en neer. Uitzichten op de Snake river zijn erg mooi en ook hier is het landschap de moeite waard. We stoppen even op een Camping / Day use are en lopen naar de rivier en maken wat fotos. Leuke plek om straks op de terugweg even te eten. We rijden door en zijn rond 11:15 bij de Hells canyon dam. We rijden de dam over en stoppen bij het eindpunt, het visitor center. Het is een National recreation area en geen National park, dus het is allemaal wat eenvoudiger maar wel netjes. We bekijken de dam, lopen even naar beneden waar groepen zich opmaken om te gaan raften op de snake river en lopen dan weer naar boven. 

In het visitor center zit een man van rond de 35, na even te hebben rondgekeken vraagt hij waar we vandaan komen. Hij weet dat Nederland in europa ligt maar weet niet precies waar. Ik leg uit waar wij ongeveer liggen en hij vindt het wel interessant. Heeft gewerkt in de houtkap en samen met een man uit Europa gewerkt, vond het erg interessant. Hij woont zelf in een gemeenschap in de buurt met 310 inwoners, hij vindt dat heerlijk. Wij geven aan dat we het op vakantie lekker vinden als het rustig is maar zo wonen niets voor ons is. Gezamelijke conclusie: Maar goed dat niet iedereen hetzelfde leuk en prettig vind, en zo is het ook. 

We rijden rond 12:00 weer weg en stoppen bij onze eerdere stop bij de camping / day use are. We zitten op een bankje en bekijken de rivier. Ondertussen eten we een boterham en drinken een blikje cola. Ook vandaag temperaturen tot de 108 graden dus de plek in de schaduw was heerlijk! 

Na het eten rijden we door en gaan we naar Oxbow dam, deze wordt echter gerenoveerd dus we kunnen niet echt in de buurt komen. We stoppen nog even bij een gift shop maar die is heel klein en rijden dan door naar Hells Canyon overlook. Dit is een klein uurtje rijden. Als we aankomen zijn er 3 moterrijders en 1 camper, zij vertrekken allemaal als we net zijn aangekomen, We hebben dus de gehele overlook voor ons zelf. Het uitzicht is schitterend, heel mooi en het heeft inderdaad wel iets weg van de Grand Canyon. Enige jammere is, omdat het zo kleinschalig is en weinig mensen komen er ook weinig aandacht is voor goede uitzichtpunten. Zicht is mooi, maar kan beter. Het is wel een hele mooie en rustige plek. 

We blijven er een kleine 30 minuten en gaan dan door naar Hat point. We rijden de binnewegen (lees grind / gravel wegen) en dat duurt dus even. Zo rijden o.a. de lower en upper Imnaha road langs de Imnaha river. Omgeving is heel mooi, en ook hier wonen her en der verspreidt mensen. Je moet echt van rust houden. De stof waait vrolijk op en na 1,5 uur rijden en de auto onder het stof (en een aantal foto stops) beginnen we aan de beklimming naar Hat point. Deze is 37 kilometer en uiteraard ook geen asfalt weg. Als we starten komt er al snel een bordje dat het een weg is die 1 baans is en er ook moeilijk gepasseerd kan worden. We gaan het zien. We rijden omhoog en de weg is veel slechter dan de eerdere gravel wegen. Het gaat dus best langzaam. En het is smal, met aan de rechterkant een afgrond. In het begin staan hier nog bomen maar al snel niet meer. Na 6 kilometer komen we boven de boomgrens en rijden we op een smalle weg, zonder vangrail en met een rechte afrond waar 1 auto kan rijden. Hoe doe je dat als er tegenliggers komen? Zweet staat in de handen. Soms is er een breder stukje en (vraag niet hoe) daar hebben we de auto gekeerd en zijn we terug gereden. Gravel, zand, off road allemaal geen probleem maar hoogte en afronden en smalle wegen zijn niet mijn ding. Heen is 1 ding maar je moet ook nog terug .. 

Helaas, deze slaan we dus over, In het dorpje aan de voet willen we even een ijsje kopen maar de plaatselijke kroeg heeft geen grote voorraad en dus rijden we door. We gaan naar Wallowa Lake. Hier stoppen we even en gaan met de voeten en benen het meer in. Water valt niet tegen. Is gevormd door de Gletsjers en smeltend ijs van de bergen eromheen (je ziet nog een klein beetje liggen) maar is best redelijk van temperatuur (te koud voor mij maar wel ok om even in te staan). 

Na Wallowa lake rijden we eigenlijk in 1 keer door naar huis, Het is al laat, 17 uur, en het is nog ruim 2 uur rijden naar het hotel. Het laatste stuk is ook wel mooi maar na een kleine 450 kilometer rijden heb je het ook wel gehad. Om 19 uur zijn we bij de Pizza hut, ziet er eigenlijk wel netjes uit (schoon en vernieuwd, nog steeds wel donker en somber maar dat hoort er ook bij). We besluiten dan ook om binnen te eten, er zit nog 1 ander gezelschap van 3 personen binnen en verder is het leeg. Wel lekker rustig. We bestellen de pizza, deze is er vrij snel en eten deze bijna op (samen 1 large). We nemen beide een stukje die we over hebben mee naar huis en bewaren deze voor morgen. Als laatste gaan we nog even naar de Safeway en tanken de auto weer vol. Uiteindelijk een klein 550 kilometer gereden, erg mooi maar laatste stuk (ruin 150 km) was net teveel. Wel een geslaagde dag. Morgen gaan we naar Leslie Gulch, lekker wandelen. Moet wel weer na een dag in de auto zitten en alleen wat viewpoints lopen J 

Dag 22 – Colfax – Baker city (27/07/2022)

Vanochtend om 7 uur ging de wekker. Vandaag hebben we ontbijt in het Best Western hotel. We verwachten er niet veel van maar het blijkt een ouderwets uitgebreid ontbijt te zijn. Scrambled eggs, bacon, oatmeal, cereal, fruit en ….. een pancake machine J! Ik he been pancake gemaakt, zoals vaker ziet het er lekkerder uit dan het is maar het past wel in de Amerika hotel ontbijt beleving. Heerlijk! We eten ook nog een geroosterde boterham en Ing heeft de scrambled eggs met bacon op. 

Na het ontbijt pakken we alles weer in, en we rijden iets over 8 uur weg. Onze eerste stop wordt Kamiak Butte County park. Deze ligt op 20 minuten van het hotel. Als we aankomen is er nog niemand. We parkeren de auto, smeren ons in met de anti-mug en doen de wandelschoenen aan. We doen een kleine loop van uiteindelijk 5,5 km (we lopen wat stukken tussendoor en aan het einde extra) en bijna 250 meter stijgen. Het is de Pine ridge trail.  

Het is al vroeg warm (82 fahrentheit à 28 Celcius). De wandeling start met een steile klim. In 1,8 km stijg je ruim 200 meter, best pittig. Onderweg start je in de bossen wat heerlijk is, de zon schijnt, het is warm maar in de schaduw aangenaam. Onderweg ook wat uitzichten maar pas als je boven bent een mooi overzicht van de omgeving. Blijft heel mooi, het glooiende landschap met al die verschillende kleuren! 

De weg terug daalt gekijkmatig, onderweg steeds verschillende uitzichten waardoor je blijft stoppen en kijken. Als we bijna beneden zijn staan we bijna op een witte slang, een kleintje maar toch. We weten niet of hij giftig is maar we houden een beetje afstand. De slang kruipt langzaam weg, gelukkig stonden we er niet op ….. 

Als we beneden zijn kijken we nog even bij de recreation ruimte. Er zijn heel veel bankjes en picnic plekken, ook is er een speeltuin. Een Opa en Oma zijn er met twee kleinkinderen die lekker aan het spelen zijn. Wij maken nog wat fotos van de heuvels en gaan dan naar de auto. Uiteindelijk een kleine 2 uur doorgebracht en echt wel de moeite waard. Natuurlijk moeilijk te vergelijken met al die lakes en schitterende glaciers, maar ook dit is heel bijzonder en leuk! 

De volgende stop is Palouse falls, dit is een waterval en een state park. De rit ernaartoe duurt een kleine 1,5 uur. We rijden weer langs het hotel en komen al snel in de wegwerkzaamheden en moeten soms even wachten. Al snel lost het verkeer op en komen we bijna alleen te rijden. De temperatuur loopt op en zal vandaag uiteindelijk 108 gr (42 celsius) bereiken. In het westen van de US waren dit normale temperaturen maar nu is het weer even wennen. 

Als we de afslag nemen naar Palouse Falls mogen we nog net mee met een auto die de wegwerkzaamheden begeleid. Er is 1 baan afgesloten en we waren net op tijd. Uiteindelijk gaat het om een stuk weg van een kilometer of 3-4 die je langsmoet en als je pech hebt moet je een minuut of 15 wachten denk ik. Het asfalteren van de weg werpt wel zijn vruchten af want het rijdt heerlijk! 

We nemen de afslag naar Palouse Falls, de laatste 1,5 km is een grind / gravel pad wat goed te berijden is. Als we aankomen dan staat er 1 andere auto. We lopen naar de waterval, deze zie je van boven af. Is ongeveer 60 meter hoog en is nog steeds best groot. Leuk om te zien, niet om speciaal voor om te rijden maar als je in de buurt bent… Na het kijken halen we de spullen uit de koelbox en eten we een broodje op de picnic plek. Heerlijk!

Er komen nog 3 autos aan maar verder blijft het rustig. We lopen na het eten nog even naar de het 2^e en 3^e uitkijkpunt en stappen dan in de auto. Op de weg uit Palouse falls en richting Baker city rijden we ook nog even bij Lyons Ferry state park. Dit is aan de Palouse river en er is een graveld, veel picnic plekken en ruimte om te zwemmen. We parkeren de auto en lopen even het water in. Best lekker, en zeker geen Galcier water van 0 graden J. Na het pootje baden drinken we nog even een colaatje aan de picnic tafel en dan gaan we weer op pad. 

Het is 14 uur geweest en de rit naar Baker city duurt nog 3 uurtjes. De weg is schitterend, maar op een gegeven moment wil je gewoon een rechte weg en niet al die bochten langs al die heuvels . Wel een schitterend mooie weg! We tanken onderweg nog even, halen een Aarbeien – Banaan smoothie bij de Mac en zijn rond 18:00 bij het hotel in Baker city. Checken in en maken avond eten, we eten onze walmart cheesecake bij een prieeltje dat buiten staat en lezen (en typen het blog).  

Morgen een rijdag, we gaan de Hells Canyon Scenic byway doen, met heel veel viewpoints maar ik denk weinig wandelingen. We gaan het zien. In ieder geval warm en mooi weer morgen, lekker! 

Dag 21 Coram – Colfax (26/07/2022)

Zoals verwacht een rustige dag, Stonden om 8 uur op (ik was 6 uur wakker), rustig aan ontbeten en alles ingeruimd. Rond 9:15 vertrokken we voor de rit naar Colfax (kleine 500 km).  Niet veel gedaan onderweg, halverwege getankt en lekker gegeten bij de Mac. Buiten gezeten, heerlijk! Stoelen waren vies, de medewerker gaf aan dat er nooit iemand buiten at en dat het daarom vies was.  Vandaag voor het eerst hier in Colfax de 100 graden aangetikt (101 = 38C). Dus best warm. Bij de Mac ook de eerste Bananen aardbeien smoothie gegeten, heerlijk! 

In Pullman (20 min van Colfax vandaan) hebben we boodschappen gedaan bij de Walmart. Groot ingeslagen, we zijn een aantal dagen in wat kleinere plaatsjes. Viel op dat de boodschappen hier echt voordeliger waren (ook tanken, paar keer getankt voor 5,50 – 5,99 hier voor 4,40 – 4,79). 

Daarna doorgereden naar het motel, dit keer een Best Western. Als we de kamer binnenkomen staat de Airco niet aan, en het is best warm en muf. Ik loop even langs de receptie, die geeft nog wat tips maar niets helpt. Loop nog even langs en ze komt kijken. Eerst snapt ze het ook niet, maar als ze onder de airco kijkt blijkt dat iemand de stekker eruit heeft getrokken (kennen we die reclame nog 🙂 ). Als de stekker erin zit doet de airco het ook weer en wordt het aangenaam op de kamer.

We hebben hier ook meteen maar weer een keer gewassen (USD 1 voor wassen en USD 1 voor drogen, geen geld). Ing heeft ook nog even gezwommen, er is een binnenbad (ik denk omdat het in de winter nogal koud is dat er hier geen buitenbaden zijn). Vanavond eten we op de kamer, niet heel bijzonder maar wel lekker. We hebben een kaasje, toastje en italiaanse salami. We sluiten af met cheesecake toe. 

In de avond naar Steptoe Butte state park geweest, een van de belangrijkste redenen om hierheen te gaan. Het is een overzichtspunt, eigenlijk een grote heuvel met verder vooral wat kleinere heuvels) met een heel mooi overzicht op de het schitterende landschap hier. Mooie kleuren, glooiend landschap. Echt heel bijzonder. We zijn hier gekomen nadat ik dit had gezien op de website http:/www.ontdekamerika.nl. Echt een aanrader, ligt misschien niet meteen op de route maar als je in de buurt ben, echt heel mooi! In het echt nog veel mooier dan op de foto’s

Dag 20 – Glacier – Coram (25/07/2022)

Vanochtend ging de wekker weer vroeg. We gaan de Going to the sun route rijden en we willen graan de Hidden lake trail lopen. Hiervoor moet je parkeren bij de Logan Pass. Deze is best wel druk dus daar moet je op tijd bij zijn. We staan op, maken ons gebruikelijke ontbijtje klaar en pakken de koffers in. Ik haal de auto, deze staat iets verder weg je kunt wel inchecken en uitchecken met de auto voor de deur maar parkeren is iets lopen. 

We ruimen de auto in, ik neem nog een bak koffie mee en om iets over 7 zijn we op weg. Logan pass is ongeveer 1 uur rijden dus moeten we er rond 8 uur zijn. De weg van Many glacier naar St Mary wordt aan gewerkt en een groot deel is een slechte grind weg. Hier mag je 25 mph in plaats van 45 dus het gaat iets langzamer. Als we de .. oprijden is de weg erg rustig. We rijden tot aan de afslag voor de Going to the sun road. Het eerste stuk kun je gewoon op rijden maar voor het echt toegang krijgen tot de weg moet je een toegangspas hebben. Deze hebben we enige maanden geleden gekocht (USD 2 dus meer een kleine bijdrage dan echt een toegangsticket). Er rijden weinig autos voor ons en we komen netjes rond 8:05 aan bij Logan pass. Er staat al dat de parkeerplaats vol is. We hebben geen zin om rondjes te rijden (de meeste zijn er net, dus wie gaat er nu al weg) en dus parkeren we 300 meter verderop langs de weg waar een auto of 10 – 15 kunnen staan. Hier is gelukkig nog plek. 

We doen de wandelschoenen aan, doen een vest aan (het is koud en zwaar bewolkt) en pakken de rugzak (vol met water en wat voedsel). We lopen omhoog naar de start, maken de standaard sanitaire stop en gaan dan naar de start van de trail. Het was zwaar bewolkt, nu is het ook dichte mist geworden. We starten de wandeling maar je ziet niet veel, net een paar meter voor je. Al snel is de boardwalk op en moet je door een laag sneeuw ploeteren. Je ziet bijna geen mensen en al helemaal geen pad. Ing vindt het niet zo geslaagd en wil eigenlijk stoppen. We lopen toch door, er zijn nog een aantal andere wandelaars (eigenlijk best veel) dus we ploeteren voort. Het is soms best lastig, en glad! Gelukkig hebben we wandelstokken die we in de sneeuw kunnen zetten.

We lopen door en op een gegeven moment komen we langs een wat steiler stuk met een helling vol met sneeuw. Hier moet je niet uitglijden want dan lig je een paar honderd meter beneden. Gelukkig is het mistig en zie je de diepte niet zo (dit is gezien vanuit iemand met hoogtevrees, dus voor anderen is dit misschien niet zo spannend). We komen veilig aan de overkant en lopen door. Als we bijna bij het einde zijn klaart de lucht op. Er zijn nog mist flarden maar zeker ook blauwe lucht en zon! 

Eerst heb je een klein meertje (of eigenlijk een poeltje met water). Hier lopen 2 marmotten, leuk om te zien. Als we doorlopen zien we veel mensen kijken aan de kant, blijkt dat er een Mountain goat loopt met een kleintje, is iets verder weg en in de mist maar wel goed te zien. Heel leuk! 

We lopen het laatste stukje en komen aan bij Hidden lake overlook. Het meer ligt vol in de zon en de lucht is blauw. Heel mooi! En niet verwacht (als je de fotos ziet dan begrijp je hoe het aan de start was en dat het een positieve verassing was dat het meer blauw en zichtbaar was). We genieten van het uitzicht. Ik loop alvast terug om nog even naar de mountain goat te kijken en dan zijn ze heel dichtbij, erg leuk om te zien. De kleine is wat schrikkerig en blijft bij de moeder. Op een gegeven moment steken ze het wandelpad over en de kleine rent erachter aan maar glijdt uit. Staat snel weer op en verdwijnt met de moeder in de bosjes. Leuk! 

De wandeling naar Hidden lake is trouwens gesloten, beren voeden zich in deze tijd met de forel en mogen niet gestoord worden. Op zich wel jammer, we wilde naar hidden lake maar dat gaat dus niet. De overview geeft wel het mooiste overzicht, de afdaling naar het meer geeft wat meer voldoening in de zin van de uitdaging. Maar ja, natuur is belangrijker dan wat wij willen. 

We beginnen aan de terugweg, de lucht klaart steeds meer op en we herkennen eigenlijk niets op de terugweg. Heen was alles in de mist nu zie je weides, bloemen, bergen, watervallen. Het is schitterend! Als we aankomen bij het sneeuw stuk met de steile helling wordt het even spannend. Wij komen goed aan de overkant, achter mij glijdt er wel een vrouw uit maar die weet zich toch ergens te stoppen en staat geschrokken op. Dat ging net goed! 

De terugweg is verder alsof we een nieuwe wandeling doen en voor we het weten zijn we bij het visitor center. We hebben in totaal 5.1 km gelopen, de heenweg was lastig door de mist en sneeuw maar absoluut een aanrader! We gaan nog even de gift shop in en lopen dan naar de auto, we stoppen nog even bij de GTTS speciale rode tourbussen uit 1938 en mogen deze ook van binnen bekijken, leuk! 

We rijden met de auto terug naar het begin, op de heenweg hebben we alles overgeslagen om op tijd bij logan pass te zijn. Wat een mooie weg! Wat een uitzichten, we stoppen een aantal keer en het is echt heel mooi! Wel zijn er heeeel weinig parkeerplekken. Zo is er bij St Mary’s vol plek voor 10 – 15 autos…. We zijn een aantal watervallen, kijken bij de overook op Jacobs Glacier en genieten van de uitzichten. 

Een van de laatste stops is de weeping wall, een soort van waterval die hoog en mooi is (althans, voor ons is het meer een waterval dan een weeping wall).

We rijden door naar The Loop en daar besluiten we nog een klein stukje van The Loop wandeling te doen. Deze is 12,8 km maar wij gaan daar iets minder van doen. Het is al na 14:00 en we willen alleen nog even de benen strekken. Het is ondertussen zonnig en echt heeeel warm. Dik boven de 30 en we lopen vol in de zon. En, het is klimmen op de heenweg. Uiteindelijk lopen we 3 km naar boven en klimmen bijna 300 meter. Terug gaat iets makkelijker, maar zoals gisteren geschreven is het voor de knieen ook wel een uitdaging.  

We zijn rond 16:20 bij de auto, doen de laatste sanitaire stop en rijden naar het Evergreen motel in coram. Als we aankomen check ik in, leuk hotel! We drinken voor het hotel bij ons zitje een wijntje en gaan dan aan de overkant van de weg eten. Het is een 4 baans weg (2 heen en 2 terug), oversteken is eigenlijk het spannendste wat we vandaag gedaan hebben maar het lukt. We willen eerst in een soort bar eten maar daar zitten alleen mensen aan de bar te drinken dus we gaan bij de burger food truck ernaast eten. Hele leuke tent met zitjes buiten, aangezien het nog dik 28 graden is om 18:45 is dat heerlijk! Ook de burgers smaken super! 

Na het eten type ik het blog nog even, douchen we en lezen we. Morgen wordt een rijdag, we gaan naar Colfax en Steptoe Butte NP. Wat we onderweg gaan doen gaan we ook nog even kijken, misschien wel niets. We hebben een heerlijk motel (Best western) geboekt met zwembad, Misschien een rustig aan dagje?  

Dag 19 – Glacier (24/07/2022)

Vanacht lekker geslapen en vanochtend om 7 uur de wekker. We snoozen 1 keer en staan dan op, maken ons ontbijtje (cornflakes en Ing een boterham) en dan kleden we ons aan. We hebben om 8:30 de boot die ons zal afzetten aan het einde van Lake Josephine. Je kunt dit ook lopen maar dat is enkele reis een kilometer of 5 (dus 10 heen en weer) die we ons besparen. Kaartjes lang geleden al gekocht.  

We lopen rond 8:10 bij het ticket office langs en er staat al een lange rij. Niet van mensen die al een kaartje hebben maar van mensen die een kaartje willen kopen. Wij krijgen onze tickets en wachten tot we aan boord mogen. Maken een aantal fotos van het Swift current lake. Het is windstil en strakblauw. De weerspiegeling van de bergen in het water is erg mooi! 

Rond 8:25 mogen we aan boord, we gaan zitten en de mensen stromen binnen. Een aantal gezinnen met 4 – 6 kinderen. Het is een lawaai aan boord (de kinderen zijn 0 – 8 jaar oud J ). Als de laatste passagiers zijn ingestapt varen we eerst met de boot naar het einde van Swift current lake. Dit is een relatief klein stukje, we stappen uit en moeten dan een paar honderd meter lopen naar de tweede en laatste boot, deze brengt ons aan het einde van Josephine lake. Het is een stuk klimmen en dan weer dalen, de spieren worden warm. 

Als we allemaal aan boord zijn vertrekken we. Langs de kant zie je al groepen mensen lopen, wij zijn dus lui en zitten lekker (nou ja, op een harde houten bank) en hoeven weinig moeite te doen. We zijn om 9:10 op de plek van bestemming en stappen uit. We gaan eerst de wandeling naar Grinnel lake doen. Deze is 2,8 kilometer (1,4 heen en 1,4 terug). Hij is relatief makkelijk en vlak, geen enkel probleem voor ons dus. Al zijn we in de ochtend best wel stram en stijf … Wordt straks bijkomen van de vakantie.  

Het is schitterend weer en we genieten van de omgeving. Halverwege is er een toilet (klein en zoals je mag verwachten van een pit toilet, niet echt fris). We maken er allebei gebruik van en lopen dan weer verder. Na een 25 minuten lopen (inclusief pit – stop en wat foto momenten) zijn we bij Grinnel lake. Er zijn al een aantal mensen maar het is niet echt druk. Ik trek mijn schoenen uit en loop een klein stukje naar een eilandje. Het water is ijskoud, zodra je erin stap begint alles pijn te doen. Gelukkig ben ik snel aan de overkant en de zon maakt mijn voeten weer warm. Ik maak een paar fotos en ga dan weer terug. Ondertussen is een vader en opa bezig om de kinderen een voor een naar de overkant te brengen. Ik hoef gelukkig maar 1 keer heen en weer. 

Aan de kant droog ik mijn voeten en doe mijn schoenen weer aan. We lopen nog een stukje rond het meer (tot zover je kunt) en genieten van de rust en de omgeving. Wat is het hier mooi! We zien aan de overkant mensen lopen die de Grinnel Glacier view trail doen, die gaan wij zometeen ook doen. Pittige klim met wat steile afgronden, ben benieuwd. 

We lopen de weg weer terug en nemen onderweg ook nog even Hidden falls mee, deze is vlak bij de Grinnel lake. Het is een korte klim naar een aardige waterval. Na ons komen er twee vaders met 2 kleine kinderen. Ze gaan onder de afzetting door en lopen dichter naar de waterval toe. Goed voorbeeld doet goed volgen …. 

We lopen naar de splitsing en nemen de afslag naar Grinnel Glacier view hike. Deze is niet helemaal toegankelijk, door de hevige sneeuwval (tot medio juni) is het laatste deel van de de hike niet toegankelijk maar schijnt nog steeds de moeit waard te zijn (en dat is inderdaad het geval!). Het eerste stuk is een eenvoudige wandeling over een boardwalk en een brug. Dan begint de echte wandeling. Het begint meteen met een steile klim en we stoppen op het momemt dat we Lake Josephine goed zien. Als we naar het meer kijken zien we iets zwemmen, en het is geen eend! Wat blijkt, het is een volwassen Moose. Wat een mooi gezicht. Ing pakt de verrekijker en ik het fototoestel. We zien de moose zwemmen, uit het water komen en dan rustig rondlopen, beetje eten en weer verder. We kijken hier een kwartiertje naar en lopen dan weer verder. 

De klim is soms best steil, en je loopt inderdaad soms wat dichter langs afgronden maar nergens is het echt heel smal. Voor mij in ieder geval goed te doen. Mocht je hoogtevrees hebben zou ik het zeker proberen, je hebt meteen al mooie uitzichten en als het niet meer gaat kun je altijd terug. Het is geen loop maar een heen en zelfde weg terug wandeling, dus omkeren kan altijd! 

Af en toe rusten we even uit en maken we fotos van de uitzichten. Wat is het mooi! Uiteindelijk hebben we er 1,5 uur over gedaan. Niet alleen de wandeling, maar ook de stops om van de omgeving te genieten. Want het is zo mooi! Het eindpunt is de plek waar de wandeling door de sneeuw niet verder kan. De sneeuw smelt hard, dus waarschijnlijk met 1 – 2 weken is de wandeling helemaal open. We zitten op een steen, bekijken de omgeving en de waterval van de sneeuw. Eten een broodje en genieten. Na een 45 minuten gaan we weer naar beneden. Dit is wel sneller maar ook wel lastig soms. We gebruiken de stokken, fysiek merk je dat je knieen het afdalen ook niet altijd fijn vinden.  

Rond 14:15 zijn we bij de boot, deze vertrekt om 14:45. Het is al aardig druk en omdat het een beperkte capaciteit is (38 plekken) moeten we kijken of het past of niet. Wanneer we staan te verwachten verschijnt er opeens een vrouwtjes moose met 2 kleintjes van een week of 8. Wat gaaf! Gisteren hebben we ook een Moose met 2 kleintjes gezien, maar of dit dezelfde is. We zijn natuurlijk wel een stuk verder gereden… Toch, een Moose met 2 kleintjes is vrij zeldzaam. Meestal wordt er, als er 2 zijn, 1 door een grizley beer opgegeten. Hij splitst de 2 kleintjes en de moeder moet dan voor 1 van de 2 kiezen (de natuur is hard). 

Door het schouwspel is het wachten snel voorbij. We staan in de rij voor de boot en zijn de laatste die meekunnen. Achter ons staat nog een chinees gezelschap met 4 mensen. Eigenlijk is er geen plek meer, maar na 4 keer tellen en wat contact via de porto mogen ze toch mee. In de boot zitten veel kinderen, dus waarschijnlijk kunnen er dan wel een paar meer mee. 

Het is heerlijk om met de boot terug te gaan. Na gisteren 19 km te hebben gelopen hebben we er vandaag bijna 12 op zitten met een pittige klim.  

Als we bij het hotel aankomen frissen we ons een beetje op, drinken wat en lezen iets. Dan doen we een powernap en daarna nemen we een glas wijn en een kaasje mee en gaan op de veranda van het hotel zitten en kijken naar het Swift current lake. De zon schijnt dus het is nog lekker warm. 

Daarna eten we, lezen we, douchen we en typ ik het blog. Morgen gaan we de Going tot he sun road nemen en slapen we aan de west kant van Glacier. Een schitterend park, beetje uit de richting misschien maar zeker de moeite waard! 

Dag 18 – East Glacier – Many Glacier (23/07/2022)

Vanochtend konden we uitslapen, althans … bijna. De wekker gezet om 7:30. We hebben best wel ok geslapen in ons Hostel, alles was schoon en om 22 uur was het echt stil. Bedden waren niet super maar wel ok. Een ervaring rijker zullen we maar zeggen, weet niet of we het nog een keer doen maar niet onaardig voor een keer. 

We hebben vandaag 2 Medicine lake op het programma staan. We vertrekken om 8:30, pakken de auto weer in (gaat nog steeds makkelijk en snel, grote auto met zijn tweeen is ook wel vals spelen) en rijden weg. We zijn binnen 20 minuten bij de ingang van het 2 medicine lake. De poort is niet bemand, als je nog geen toegangskaartje hebt (of parken pas) wordt je gevraagd bij een machine een pas te kopen. Wij hebben deze en die is nog 11,5 maand geldig. We rijden door en parkeren de auto. We starten met een boottocht en gaan dan wandelen, waar we parkeren vertrekt de boot niet dus we moeten opnieuw de auto in en dan vinden we de juiste parkeerplek. Er is nog ruim voldoende plek, we melden ons voor de boottocht. Deze vertrekt om 10 uur en instappen is om 9:45. We hebben nog een minuut of 20 en halen in de giftshop even een bak koffie en struinen wat rond.  

De koffie drinken we op een bankje aan het meer, het is schitterend weer dus geen straf om even te wachten. De omgeving is ook al erg mooi! Om 9:45 melden we ons bij de voot, het is best rustig. Er kunnen 44 mensen in maar hij is nog niet voor de helft gevuld. Om 10 uur vertrekken we en de schipper verteld wat over het meer en de omgeving, de dieren die er wonen en dat ze hier zelf nu voor het tweede seizoen werkt. Ook vertelde ze dat de boot 98 jaar oud is en recent 2 jaar lang is besteed aan het restaureren. In het verleden werden de boten gebouwd om 15 jaar mee te gaan en dan bouwde men weer een nieuwe. Dit was goedkoper dan een goede boot te bouwen die langer mee ging. Onze boot is vorige maand gekeurd (zegt ze 😉 ) en we mogen nog een jaar varen. Na 20 minuten meren we aan bij de overkant van het meer. We stappen uit en maken ons klaar voor de wandeling. 

Als eerste doen we Twin falls, deze is op 0,7 mile en eenvoudig te bereiken. Als we aankomen is er een gezin en de 2 kinderen klauteren op de waterval. Leuk voor hun fotos maar niet voor de mijne … Het duurt nogal lang voordat ze eraf gaan dus we lopen maar door en komen op de terugweg nog even langs.  

De volgende stop is upper 2 medicine lake. Dit is een 2 mile enkele reis. Dit pad is lekker rustig en we genieten van de zon en de mooie uitzichten (bergen en bloemen in bloei). Het is een schitterende wandeling. Vlak voor het upper lake is nog een ander kleiner meertje, ook deze is mooi en de berg weerspiegelt mooi in het water. We lopen door naar het upper lake, er zijn denk 8 mensen als wij aankomen. We lopen over de kampeerplekken (er is namelijk ook een camping ground) maar er is niet echt een beter uitzicht dan wanneer je aankomt. We zoeken een boomstronk en gaan lekker zitten en eten een broodje. Heerlijk! 

Na 20 – 30 minuten pakken we onze spullen en lopen we terug naar twin falls. Als we bij het kleine meertje aankomen ziet Ing een moose in het water en hij loopt er net uit en graast. Snel pakken we de camera en verrekijker. Wat een mooi gezicht! We lopen voorzichtig verder en dan staat er een stel die hebben er nog een gespot en die ligt lekker in het water. Hij biedt mij ook zijn verrekijker aan maar het is even lastig te vinden. Ing ziet hem wel, wat een mooi gezicht. Hij ligt lekker in het water en koelt een beetje af. Hij maakt geen aanstalten om te bewegen dus we konden hem uitgebreid bekijken. De man van het stelf verteld dat een collega van hem naar een bruiloft ging een paar jaar geleden en dat hij en zijn vrouw zijn aangevallen door een moose en beiden zijn omgekomen. De verkoper van de berenspray zei ook al dat alle aggresiviteit van een grizley, zwarte beer, cougar et cetera bij elkaar is wat een moose aan aggresiviteit kan hebben. Dus maar goed dat deze 2 op veilige afstand liggen. 

Zij wandelen verder en wij ook. Als we bij Twin falls aankomen gaan er net 4 jonge gasten weg, 2 zijn nat en geven aan dat het een heerlijke duik is. We zijn dus net op tijd, er is niemand. We maken wat fotos en dan komt er een stel aan. Wij gaan we door. We lopen de noordkant van het meer terug naar de auto. Dit is een kleine 5 mile. Het begin is door bossen, als we op een gegeven moment de bocht omgaan staat er op een meter of 10 een vrouwtjes Moose met 2 kleintjes… We schrikken, zeker met het verhaal van net en van de berenspray verkoper. We lopen achteruit en maken dat we uit zicht komen, de Moose is niet echt aggresief naar loopt over het pad onze kant op met de kleintjes. We zijn best wel een beetje bang en maken dan ook geen enkele foto maar zijn alleen bezig hoe we hier veilig omheen kunnen of dat we terug moeten. Op een gegeven moment gaan ze een beetje van het pad af. We hebben de berenspray ontgrendeld en in de hand en lopen snel langs de 3 en stoppen pas na 100 meter om te kijken of ze achter ons aankomen, Gelukkig niet! Een ervaring rijker zullen we maar zeggen. 

We lopen verder en waarschuwen de 3 wandelaars die we nog tegenkomen dat er een moose met kleintje in de buurt van het pad loopt. Na bijgekomen te zijn van de schrik genieten we weer van de omgeving, het wordt mooier met het uitzicht op de bergen en het meer. Als we aan het begin van het meer zijn pakken we even een bankje en eten een komkommer, lekker fris!

We lopen naar de auto en doen nog een stukje van de South trail, een kleine 1,9 mile naar de … waterval. Dit is een aardig maar niet bijzondere waterval. 

We lopen terug naar de auto, doen de schoenen uit en slippers aan. Ing gaat nog even met de voeten in het water en koelt lekker af. We gaan nog even naar de giftshop en kopen o.a. een lekkere koude cola, gewoon trek in! De teller staat vandaag op precies 19 kilometer wandelen. Dat merken we ook wel, pittig! 

In de auto drinken we even de cola en dan rijden we naar ons hotel, Many Glacier. Onderweg tanken we even in Babb en doen wat (hele dure) boodschappen. We checken in, maken wat te eten op de kamer en lopen nog even buiten bij het hotel en genieten van het uitzicht op het Swift current lake. Morgen staat de Grinnel Glacier hike op het programma, helaas is deze nog niet helemaal te lopen door de sneeuw maar het schijnt toch nog steeds schitterend te zijn. Nu douchen en dan slapen, morgen om 8:30 vertrekt onze boot naar de start van de wandelingen. Het is hier nog steeds geweldig mooi! 

Dag 17 – Calgary – East Glacier (22/07/2022)

Heerlijk geslapen en ontbeten op de kamer, wekker om 7 uur gezet en om 8 uur rijden we weg. Eerste stop is Waterton lakes NP. Dit is ongeveer 2,5 uur rijden. We komen rond 10:45 aan en doen eerst de Bison Loop drive. Het eerste wat opvalt is dat alle bomen door de brand zijn aangetast, alleen de kale en soms nog zwarte stam staat er nog. Hectares vol kale bomen. De natuur moet zijn werk gaan doen en het weer herstellen maar dit zal nog wel even duren. Je ziet wel al groen op de bodem groeien. De brand was op 30 augustus 2017, dis bijna 5 jaar geleden.  

Je rijdt door een afgezet gebied waar Bisons leven. Het is dat het op de weg naar de ingang ligt, maar het stelt niet veel voor. In ieder geval, in ons geval liggen de Bisons ver van de weg vandaan en aangezien het een soort van afgeschermd en omhekt gebied is spreekt het ons niet tot de verbeelding. 

Als we de loop hebben gedaan rijden we door naar de ingang die 2 km verder op ligt. Onze Canada parken pas is ook hier geldig dus we kunnen doorrijden, vraag nog wel even om een kaart van het park. 

Als we een hoognodige sanitaire stop hebben gemaakt rijden we eerst naar Red Canyon. Deze wordt verbouwd / opnieuw aangelegd dus je kunt er niet helemaal doorheen lopen maar het eerste stuk is open. Het is opvallend rood van kleur en er stroomt water doorheen. Met name voor kinderen een ideale stop. 

Wij lopen door en doen de wandeling naar Balkiston falls. Dit is 2 km heen en weer, dus appeltje eitje. De wandeling is netjes aangelegd en we lopen er vlot heen. Het valt op hoe mooi het is aangelegd, de waterval zelf is niet echt bijzonder maar de rest eromheen wel. Mede door de brand is denk ik alles nieuw aangelegd en ziet er super mooi uit. 

We lopen terug, nog even een stukje door de Canyon en gaan dan een plek zoeken om te lunchen. Ook deze is helemaal nieuw. WC is schitterend en er zijn een stuk of 10 bankjes om te eten, 7 overdekt en 3 niet. Er staat een mooie kachel waar je potjes op kunt warmen en het is nog als nieuw! De dag begint zonnig maar bij Waterton is het erg donker, nu breekt de zon weer voorzichtig door en is het meteen warm. 

Na de lunch willen we even bij het hotel wat fotos maken maar we mogen het terrein niet op. De 30 minuten gratis parkeren plaatsen zijn op en je kunt alleen een permit kopen vaam CAD 11 of wachten tot er plek is. We keren op de parkeerplaats en die is voor 80% leeg, beetje flauw…. 

We rijden een stuk naar Cameron lake maar keren halverwege. We gaan de Cameron falls doen en rijden daar naartoe. Er is een redelijke parkeerplaats en je bent meteen bij de waterval. We lopen ook nog even omhoog maar het mooist is hij van beneden. 

Na de waterval rijden we naar het grote meer, maar het is erg winderig en uitzicht is niet heel mooi. We rijden door naar het stadje, lopen hier op ons gemak doorheen. Kijken even bij de giftshop en halen een bakkie Starbucks. Dan is het tijd om richting East glacier te gaan. 

We rijden niet via de Chief… grensovergang want die is nog dicht. Als we bijna bij de grens zijn zien we dat deze van 8 am tot 6 pm open is. Nu zijn wij er om 16:15 maar dit is wel iets om rekening mee te houden. Wij hadden in ieder geval niet verwacht dat hij dicht zou zijn na een bepaalde tijd! 

De overgang is extreem rustig, we hebben 3 autos voor ons. Als we aan de beurt zijn overhandigen we paspoort en de vrouwlijke immigration officer vraag wanneer we voor het laatst in Amerika zijn binnengekomen. Ik geef aan 2 weken geleden op Seatle toen de vakantie begon. Ze geeft de paspoorten terug en zegt in het amerikaans nederlands: Dank u wel en tot ziens. Kijk, zo kan het ook! Erg fijn dat het zo soepel en vriendelijk ging. Binnen 5 minuten zijn we erbij en er door. 

We rijden de weg af naar East glacier. Onderweg wordt er veel aan de weg gewerkt en de weg is soms best spannend (hoog, smal, diepe afgrond en geen vangrail). Maar wel schitterende uitzichten! Rond 17:45 komen we aan bij onze Airbnb overnachting, hostel Brownies. Het is even wat anders. Echt een hostel, kleine kamer met matige, aparte bedden, verder weinig ruimte. Een huiskamer, gedeelde douches en toiletten en een buitenzitje. Maar, wel schoon allemaal dus het slapen gaat wel lukken. 

Zo eten in restaurant hiernaast, dan nog even lezen en morgen wandelen bij 2 medicine lake. En… dan door naar hotel many glacier. 

Dag 16 – Field – Calgary (21/07/2022)

Vanochtend weer op tijd op, om 6 uur gaat de wekker. Vandaag gaan we Banff NP verlaten, maar eerst nog een aantal highlights bezoeken onderweg. Na het ontbijt pakken we de auto in en gooien we de sleutels in de drop-off box. We rijden iets voor 7 uur weg. We rijden richting lake Louise en nemen de 1a, de Bow valley highway. Dit is een meer scenic route dan de highway 1. Route duurt ook iets langer omdat je maar 60 km mag in plaats van 90. 

De eerste stop is Johnson Canyon. Een druk bezocht punt en vaak rond 9 uur vol en niet meer te parkeren. We zijn er rond 7:45, mooi op tijd en de parkeerplaats is nog lekker rustig. De zon schijnt maar in de ochtend is het en graad of 5 – 6. Koud dus, we beginnen dan ook met een vest aan en een zonnebril op J. 

Er zijn 2 watervallen die we bezoeken. De lower falls is na 1,1 km en de upper falls na 2,4 km. In totaal is het een wandeling van rond de 4,8 km. Het begint als een aangelegde weg maar als je de Canyon in loopt dan lijkt het een beetje op de Camanito del Rey. Een soort van loopbrug die aan de onderkant schuin verankerd is in de berg. Het is hier echter minder hoog dus ook geen enkel probleem om te doen. Het is nu nog rustig, pad is wel smal dus als het druk is dan is het vlak langs elkaar lopen . Op zich geen probleem maar afstand houden is onmogelijk J. 

De wandeling gaat licht omhoog maar zeker de lowe falls is makkelijk te bereiken. We lopen echter eerst door naar de upper falls en op de terugweg nemen we de korte afslag om de lower falls te bekijken. Het gehele pad is vrij rustig, af en toe hebben we terugkerend verkeer en we halen en worden nauwelijks ingehaald. Als eerste heb je een uitzicht op de upper waterval, daarna kun je nog een 150 meter klimmen om een veel beter zicht te hebben . We lopen door en genieten ook van deze waterval, je kunt op een uitzicht punt komen en daar is het nat van de nevel. Na een kleine 10 minuten rondlopen gaan we weer op de weg terug. 

Het is nu een stuk drukker en we komen regelmatig mensen tegen. Op de gewone paden geen probleem maar op de boardwalks is het vrij krap, soms moeten we even wachten omdat je niet tegelijkertijd heen en terug kunt. 

Als we bij de lower falls komen lopen we de 60 meter naar het uitzichtpunt. Om hier te komen moet je door een smalle opening in de rots. Het is een klein plateau en je kunt hier met 2 – 4 mensen staan. We wachten tot we aan de beurt zijn (staan 2 groepjes voor ons) en laten ons door de lower falls ook even benevelen. Heerlijk! 

We lopen de laatste 1,1 km terug naar de auto en doen een kleine sanitaire stop. Als we wegrijden parkeert er meteen een auto op onze plek. Het is denk ik niet helemaal vol maar wel erg druk. In de weekenden schijnt het veel drukker te zijn. 

We rijden nu naar Banff en gaan langs de Vermillion lakes. Een soort van verzameling laagstaand water meertjes. We parkeren de auto en smeren ons goed in met anti mug. Het barst er van de muggen. We lopen langs de weg en lopen het eerste steigertje op. Het ligt naast de Higway 1 maar het is er zo rustig en mooi…. We lopen nog een stuk verder naar een tweede steiger en gaan dan terug naar de auto. 

Volgende stop is de Bow waterval. We rijden door Banff, wat een drukke stad vergeleken met Jasper. Wel mooi aangelegd op zich. We pareren de auto bij de parkeerplaats voor de Bow river falls. Een kleine parkeerplaats maar we hebben een plekje. We steken eerst de weg over en klimmen iets omhoog om wat fotos te maken van het fairmont hotel. Een vrij exclusief hotel waar veel BC-ers (bekende canadeesen) slapen. Dan lopen we naar het uitzichtpunt voor voor de bow falls. Een wat kleine waterval maar wel aardig om te zien.  Op de weg terug naar de parkeergarage lopen we nog even naar beneden en hebben een mooi uitzicht op zowel het motel als de waterval. We klimmen weer omhoog en stellen de navi in op Lake minewakka. 

Dit is een door de mens gemaakt meer, er is een dam aangelegd waardoor het meer is ontstaan. Beging 1900 was er een dorpje en dat is met het aanleggen van de dam onder water gelopen. Hierdoor is het vrij populair bij Duikers, je kunt een soort van Atlantis bezoeken (de stad onder water). Het is een 20 minuten rijden en we parkeren de auto. Het is redelijk druk maar nog voldoende plek. Er zijn parkeerwachten die je begeleiden naar de juiste omgeving waar je kunt parkeren.  

We smeren een broodje en nemen deze mee in de rugzak. We lopen langs het meer en zoeken even een plek op de rots waar je kunt eten. Eerst maken we nog even wat fotos van ons in de bekende canadeese rode stoelen die aan de oever van het meer staan. Daarna zoeken we dan echt de rots en eten ons broodje. Heerlijk! Het is schitterend zonnig weer maar er waait een stevige wind waardoor het niet al te heet aanvoelt. 

Na het eten lopen we nog wat langs het meer, maken wat fotos en lopen dan terug en halen een bakkie koffie. Deze drinken we op een bankje aan het meer op en gaan dan naar de auto. Terug rijden we een andere route (er zijn 2 routes naar het meer, heen hebben we de ene genomen en terug dus de andere). De tweede (meer af en dan over de dam richting Banff) vonden wij de mooiste. Qua tijd maakt het niets uit. Op de terugweg passeren we nog een tweetal andere meren waar ook voldoende watersporters staan geparkeerd. 

We verlaten Banff en rijden naar Calgary. We gaan naar de outlet in North Calgary maar deze staat niet in de Tom tom en ik heb geen internet meer. We tanken en rijden langs de Walmart en zoeken de juiste route op. Als we nog wat boodschappen hebben gedaan rijden we naar de outlet. We struinen een uur of 2 rond en kopen wat kleding. Dan gaan we naar de Olive garden, heerlijk weer! Eerste keer deze vakantie en voorlopig ook de laatste. De plekken waar we komen zijn zo klein dat er nauwelijks (bekendere) restaurants zijn. Op zich niet erg, maar wel leuk om weer een keer hier gegeten te hebben. Ik heeft de spoep en Chicken masali en ik heb de salade en 6 oz steak. Het was heerlijk! 

Na het eten nog even bij de walmart wat spullen gehaald die gekoeld bewaard moeten worden, ook even wat extra spullen gehaald omdat we komende dag in de buurt en in Glacier NP gaan slapen en daar is niet zo heel veel winkels.. We rijden naar het hotel en ik check in. De eigenaar is een Nigeriaan en hij geeft aan veel in Europa geweest te zijn behalve in Nederland (wel in Frankrijk, Belgie en Duitsland). Ik geef de tip dat hij echt naar Nederland moet gaan een keer, toevallig had hij het daar laatst met zij vrouw over (zij hij). Ook nog even over voetbal gehad, hij kende veel spelers uit Nederland … 

In het hotel douchen we en ik typ dit blog. Morgen via Waterton terug naar de States. Het bezoek aan Canada zit er bijna op. Het was hier heerlijk, zooo mooi … Echt een aanrader!  

Dag 15 – Field (21/07/2022)

Vanochtend beetje uitgeslapen, wekker gezet om 7:30 en uiteindelijk 7:45 opgestaan. Op zich wel even lekker, lagen er ook vroeg in nadat we gisteren om 5:00 op waren gestaan. We ontbijten op ons gemakje en gaan als eerste richting de Takakakkaw falls, deze ligt in de buurt van Field. We nemen de afslag en dan is het nog een kleine 13 kilomter rijden naar de waterval. De route bevat een aantal steile swithcbacks en je mag dan ook niet rijden met een grote camper of aanhanger. De weg ernaartoe is rustig maar als we rond 9:00 aankomen bij de parkeerplaats is het best wel vol en druk. We parkeren de auto en doen onze wandelschoenen alvast aan. Hier is niet echt een wandeling maar bij de volgende stop wel. 

We lopen richting de waterval, het is een paar honderd meter. Je ziet de waterval al snel (is 254 meter hoog en daarmee een van de hoogste van Canada). Op een gegeven moment loop je over een brug heen en loop je over een weg die je tot aan de voet van de waterval brengt. We zijn net op tijd, de zon zit nog even achter een berg, als je wat later bent kijk je vol tegen de zon is. Dus als je deze gaat doen, ga dan of vroeg op de dag of aan het einde van de dag. De waterval is hoog en dus is er ook heel veel nevel. De wind staat de goede kant op dus hoe dichter bij je komt hoe natter je wordt. Ing haakt op een gegeven moment af maar ik loop door tot aan de voet. Het is best wel koud in de schaduw, met wind en dan nat van de nevel maar wel mooi. 

We lopen na een kleine 20 minuten weer naar de auto, was weliswaar weer een waterval maar deze was toch weer anders en ook wel weer bijzonder. Zo hoog en toch zo dichtbij…. 

We rijden terug naar de doorgaande weg en gaan als eerste bij Field even naar het Yoho visitor center. Deze is pas om 10 uur open en dat is het nu. Als we parkeren staan er best wel een aantal autos, binnen valt de drukte mee. Door personeelsgebrek (ook hier) kunnen ze echter niemand te woord staan. Er zijn wat folders en we nemen een plattegrond van Yoho mee en een overzicht met wat hikes. 

We stappen weer in de auto en rijden naar Emerald lake, dit is een kleine 15 minuten rijden. Als we aankomen parkeren er al meerdere autos langs de kant van de weg. Wij sluiten meteen maar aan. Als we naar de (kleine) parkeerplaats lopen (200 meter) dan is deze inderdaad vol. Goede keuze dus. Het meer is wederom prachtig! Ook best wel druk bezocht maar mooi blauw water en veel canoes J. We doen de Emerald lake loop hike, deze is een kleine 5 kilometer lang en leidt je om het meer heen. We starten aan de linkerkant en lopen langs het meer. Schitterend uitzicht, ook met de bergen met sneeuw en verschillende watervallen. Het aantal mensen dat deze ronde lopen is beperkt dus je loopt eigenlijk in je eentje met af en toe een tegenligger (mensen die de ronde andersom lopen). Het is zonnig met een paar wolken, heerlijk weer en in de zon ook heerlijk warm. Als we aan het einde van de linker over zijn lopen we langs de bergen om daarna weer terug te lopen aan de rechteroever. Tegen het einde van dit stuk pakken we even een bankje en genieten van het uitzicht en eten wat en drinken wat water. 

We lopen verder en komen aan de rechteroever en lopen nu weer terug richting het startpunt. De rechteroever heeft niet direct zicht op het meer en loopt ook net iets lastiger door boom wortels, wat modder en oneffen en glooiend wegdek. Op het einde heb je wat meer zicht op het meer. Tegen het einde komen we bij een splitsing, naar de parkeerplaats of naar de chalets. We kiezen het laatste. We klimmen omhoog en komen bij een parkje uit met bungalows die je kunt huren. Ziet er mooi uit, met terassen die uitzicht hebben op het meer. We lopen verder naar beneden en halen een bak koffie en hete chocomel en drinken dit aan de rand van het meer op. We eten ook even een broodje. We lopen door en komen langs het kanoverhuur. Aangezien er zoveel kanos zijn kan het niet duur zijn denk je, maar toch nog CAD 90 (72 euro) voor 1 uur! Nou ja, ook dit maar niet gedaan. 

We doen een sanitaire stop en lopen nog even de 1,6 km naar Hamilton falls. De wandeling is heen omhoog, en de waterval is heel mager .. Eigenlijk niet de moeite waard. Maar op zich wel lekker om even te wandelen omhoog ;-). 

We gaan naar de auto en rijden naar het, op dezelfde weg liggende, natural bridge. Deze is aan de parkeerplaats en is dus een snelle stop, Het is een waterval die zich een weg heeft gebaand door de stenen heen waardoor het lijkt alsof de stenen een brug vormen. Voorheen ging de waterval er overheen maar door de veranderende ondergrond loopt hij nu dus anders. Het is enigszins druk, als we er 5 minuten zijn komt er net een bus aan.  

We blijven niet heel lang en gaan naar de laatste stop voor vandaag, de Wapta falls. Deze liggen op een kleine 20 minuten rijden. De laatste 2 km van de weg is een gravel weg maar deze is goed te rijden. Er komt achter ons een Rv aan en als we weggaan staan er 2. We beginnen aan de 4,8 km lange wandeling (heen en weer). Hij is redelijk vlak totdat je bij de waterval komt. Je ziet hem van boven maar je kunt ook helemaal naar beneden lopen. Dit doen we, en het naar beneden lopen is wel te doen. Er zijn onderweg een 2 tal tussenstops. Eerlijk gezegd is de eerste tussenstop het mooiste. Je ziet de waterval dan van opzij. De tweede tussenstop is ook zeker de moeite waard! We lopen door tot aan de voet van de rivier en daar wordt de waterval voor een deel uit het zicht gehouden door een grote rotspartij. We zitten hier even op een boomstam, dan wordt het langzaam drukker en beginnen we aan de terugweg. Het is ruim 100 meter klimmen in korte tijd en dus best wel inspannend maar toch wel goed te doen. De rest van de wandelig komen er nog wat klimmeters bij maar stelt niet zoveel voor.  

Ook dit is weer een waterval maar wel meer mooi omdat deze heel breed is en je er toch ook weer heel dichtbij kunt komen! 

Het is tegen 17 uur. We stappen in de auto en rijden naar het hotel. Doen de was, drinken een wijntje en maken wat te eten op de kamer. Vandaag is de laatste dag in Field. Morgen bezoeken we nog een aantal highlights op weg naar Calgary. Het is hier echt super mooi, en behalve gisterochtend is het ook heerlijk weer geweest. Eigenlijk veel mooier dan ik verwacht had. Na morgen terug naar Amerika. 2 weken geleden op woensdag zijn we naar Seatle gevlogen, het lijkt of we al maanden weg zijn. En …. We hebben nog ruim 2,5 week! 

Dag 14 – Field (19/07/2022)

Vandaag was het echt vroeg op, de wekker stond om 5:00…. En dat is vroeg! We hebben de Parc bus van 6:30 naar Moraine lake, het is ongeveer 20 – 25 minuten rijden en ze raden aan om er 15 – 30 minuten voor vertrek te zijn. We ontbijten, drinken een bak koffie en gaan dan op pad. We rijden 5:50 weg en hebben de navi ingesteld op de P&R van Lake Louise. Als we aankomen blijkt dat deze verplaatst is naar Lake Louise ski. Wordt dus nog haasten. Stellen de navi opnieuw in en rijden die kant op. In eerste instantie gaan we nog fout omdat we echt naar het ski-gebied gaan. We misten even de borden P&R maar zijn snel op het juiste pad. We parkeren om 6:20 en checken bij de balie in, lopen daarna richting de bus en kunnen dan snel instappen. 

Vanochtend is het zwaar bewolkt, een van de eerste bewolkte dagen van de vakantie. We zullen zien of Moraine lake ook mooi is in de wolken J. De bus doet er iets meer dan een half uur over en we stappen iets over 7 uit. Doen een sanitaire stop en lopen dan naar het meer. Het ziet er zo in de wolken niet direct spectaculair uit, misschien dat het in de zon wel zo is maar voor nu ontbreekt even de wow die we wel hadden bij Joffre, Lake Garibaldi, Peyto en Bow. We doen eerst de wandeling langs het meer, Moraaine lake Lakeshore die totaal 3 kilometer is. Onderweg mooi uitzicht op het meer en naarmate je verder naar het einde komt, des te blauwer wordt het water. Als we aan het einde zijn is er een waterval welke de inflow van het meer is. Het smeltwater komt zo het meer in. Leuk om tot hier te wandelen, we zijn vroeg dus is het ook nog erg rustig. 

Onderweg zien we een aantal mensen in slaapzakken liggen, ze hebben de nacht buiten doorgebracht. We doen zo zacht mogelijk, als we de weg teruglopen dan zijn er een paar wakker geworden. Lijkt mij niet heel lekker zo op de grond liggen. 

Als we terug zijn doen we de Rockpile, dit is een 0,8 km loopje die je bovenop een aantal rotsen brengt waarbij je dus een mooi overzicht hebt over het meer. Er is een kleine wat steilere klim maar is eenvoudig te belopen. Er staan veel mensen boven en soms komt de zon door de wolken en dan zie je een klein deel van het meer een heldere kleur geven (een groot deel van het meer licht nog in de schaduw van de bergketen). 

We zitten even op een rots en genieten van het uitzicht. Dan lopen we naar beneden en starten aan de voet van deze wandeling de wandeling naar Consolation lakes. Dit is een wandeling vam 5,8 km die leidt naar een kleiner meer. We staan voor een bord en daar staat dat het recommended is om deze hike met 4 mensen te doen in verband met beren die er kunnen rondlopen. Recommended houdt in dat het niet perse moet, soms is dit Mandatory en als je dan met minder dan vier loopt kun je een boete krijgen van een paar duizend dollar! We starten met zijn 2-tjes en lopen eerst naar beneden. De start is, ondanks dat het staat als easy hike, best uitdagend. Er ligen veel rotsblokken en er stroom water. Je moet dus goed balanceren en kijken hoe je loopt om droog en ongeschonden aan de overkant te komen. Het lukt ons. We sluiten aan bij een groep van zo een 12 mensen die en tour doen. Zijn we toch met 4 of meer ;-). We hebben sinds kort naast 2 beer bellen ook de beer spray dus we voelen ons al iets veiliger maar in een groep lopen is ok. Het is dan wel een easy hike maar niet heel druk belopen. 

De hike is op de heenweg een goed stevige klim, uiteindelijk bereiken we consolation lake. We klimmen over een paar rotsblokken en zitten en genieten van de omgeving. Ook al is het nog zwaar bewolkt het is toch ook wel weer mooi! Na een goede 20 minuten beginnen we, nu wel samen, aan de terug weg. Terug gaat best snel. Als we bij de start van de wandeling aankomen is een groep bezig om zich over de rotsen en water te krijgen. De laatste in de rij glijdt uit en heeft dus een natte voet (loopt met gewone schoenen). Als hij aan de overkant is heeft jij ook een behoorlijke snee in zijn scheenbeen. Gelukkig is er iemand in de groep die een verband trommel bij zich heeft. Dat is op zich wel fijn. Zou goed zijn om of de start aan te passen of een waarschuwing bij de wandeling te zetten.  

Als we bij het meer komen doen we even een bakkie koffie op het terras. Ing doet nog een rondje gift shop en ik kijk nog even bij het meer. We lopen daarna naar de bus, we kunnen kiezen uit terug naar de auto of naar Lake Louise. We kiezen het laatste. De bus staat er al maar moet nog een 15 minuten wachten voor hij weg mag (rijdt op een schema). Het is niet druk en we zitten lekker. 

De rit naar Lake Louise duurt… eigenlijk geen idee, ik heb lekker even geslapen . Om 11:55 lopen we Lake Louise tegemoet. Het is hier.. best wel een kermis. Wat een drukte! Parkeer plaats is enorm en druk, veel verkeersregelaars. Parkeren kost nu CAD 12.75, dacht dat het tot voor kort gratis was. Op zich zorgt dit er wel voor dat er misschien meer plek is. 

We lopen langs het water richting de kano verhuur. Ing checkt nog even de prijzen, een uurtje kanoen kost CAD 145…. Dan begrijp je ook waarom er niemand aan het varen is op het meer. Wat een prijs….. 

We kijken even wat we gaan doen en besluiten eerst Fairview lookout te doen. Dit is een wandeling van 2,4 km (je klimt in 1,2 km 167 meter, dus dat is best wel steil). We lopen rustig naar boven en genieten dan van de rust en het uitzicht op het meer en het Fairview hotel. We staan met 3 andere mensen en het uitzicht is prima. Heerlijk! Na 15 minuten doen we de terugweg en binnen 15 minuten zijn we weer bij het meer. Afdalen gaat steeds beter! 

Als laatste gaan we de 4,5 kilometer lange Lake Louise Lakefront trail. Dit is een goed onderhouden pad langs het meer helemaal tot de overkant van het hotel. In het begin is het heel, heel druk maar al heel snel wordt het rustiger. We lopen helemaal tot het einde, onderweg pakken we even een bankje en genieten van de zon die er nu weer is (met ook nog steeds wolken). Doen een kleine extra loop richting de glacier en gaan dan naar het begin van het meer. Het lijkt wel een bounty strand. Ing gaat met blote voeten het water in, dan weet je dat het geen bounty strand is maar gesmolten ijs… Koud maar wel lekker. We zitten op een rots en genieten ook hier weer van het uitzicht. Dan gaan we terug. 

We komen aan op de parkeerplaats, zoeken de bus op (die best vol is, we hebben een van de laatste plekken) en rijden naar de P&R. Zoeken daar nog even de toiletten op en gaan dan met de auto naar een supermarkt. Het is niet te hopen dat mensen die hier wonen ook daar hun boodschappen moeten doen want t..ring, wat is het hier duur!! We moeten toch wat te eten hebben en doen wat boodschappen. Vandaag en morgen maken we ons eigen eten omdat er weinig keuze is aan restaurants waar we zitten. Bij de Liquor store halen we een fles wijn, deze zoeken we uit op prijs en de goedkoopste wijn is 11 euro….  

Dan gaan we naar het hotel, stoppen nog even bij de Spiral tunnels maar er is op dit moment geen trein en geen trein in aantocht. Morgen misschien. 

Bij hotel aangekomen ruimen we de boodschappen uit en schenken een wijntje in en gaan lekker buiten voor het hotel zitten. Erg mooi hotel, Truffle Pigs, aanrader! 

In de avond eten we, kijken wat op netflix wat we gedownload hebben want internet is hier echt niet te doen en douchen. Denk vroeg naar bed na vroeg opstaan en toch weer veel doen. Morgen gaan we Yoho NP verkennen